[HQ] BamBam - นิตยสารแพรว Praew Magazine (Eng Trans)

วันที่ 2018-08-17 17:32:00 ผู้เข้าชม : 21629

แบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุล | เป็ก ผลิตโชค
นิตยสารแพรว 1 พ.ย. 61 ฉบับ 940 Nov. 2018

praewmag, Bamvid1

Bamvid2

ig. praewmag, fairiefaii

TW, WB, bambam1a

imgur

BB7, BB7-2

BB6

BB5

BB4

BB3

BB2

BB2-1, BB2-2

BB1, BB1-2, BB1-3

ig. fairiefaii

BBxP4

BBxP3

BBxP2-2

BBxP2-1

BBxP2

BBxP0

http://www.naiin.com/18

BBxP1, BBxP1-2, BBxP1-3

ig. peckpalit

ig. praewmag

ig. fairiefaii

ig. praewmag

cr. Praewdaily , praewmag

bambam1a

gif

Eng Trans cr. parksmarkachu

here i am bambam
เรื่อง ปารัณ เจียมจิตต์ตรง
ภาพ กฤตธี ผ่อนเสรี

รู้แล้วว่าทำไมแฟนๆ ถึงรักแบมแบม GOT7 เพราะตลอดช่วงเวลาของการถ่ายแฟชั่น และสัมภาษณ์สุดพิเศษนี้ แบมแบมโชว์ความน่ารักและความตั้งใจทำงานเต็มเหนี่ยว

ตั้งแต่การถ่ายรูปที่ขอบอกว่าเป๊ะทุกช็อตรวมถึงการสัมภาษณ์ที่สนุกสนานเป็นกันเองไม่ว่าจะเรื่องการเวิลด์ทัวร์รอบโลก ความผูกพันกับเพื่อนๆ GOT7 บ้านหลังใหม่ที่เกาหลีที่เขาดีไซน์แบบเอง จนถึงการตกเป็นทาสแมว 4 ตัว อยากอ่านเรื่องไหนก่อน เริ่มค้นหากันได้เลย

ถ้าแบ่งชีวิตของแบมแบมเป็นช่วงอายุ 10 15 และ 20 ปี มีเหตุการณ์สำคัญอะไรเกิดขึ้นบ้าง
ตอน 10 ขวบ ผมติดเกมส์ออนไลน์มาก ๆ เล่นกับพี่น้องที่บ้านทั้งวันทั้งคืน เราจะสลับกันเล่นคนละ 1 ชั่วโมง เพราะมีคอมพิวเตอร์แค่เครื่องเดียว บางวันผมจึงใช้วิธีตื่นตี 4 เพราะจะได้เล่นถึง 9 - 10 โมง ที่คนอื่นยังไม่ตื่น เท่ากับได้เล่นต่อเนื่อง 5 - 6 ชั่วโมง

เป็นนักวางแผนที่แยบยลตั้งแต่เด็กใช่ไหม
ใช่ครับ (หัวเราะ) เป็นแบบนี้มาตลอด ทำอะไรต้องมีแพลน สมมุติไปช็อปปิ้งก็ไม่เคยออกจากบ้านโดยไม่รู้ว่าจะซื้ออะไร ผมจะลิสต์ไว้ก่อนซื้อเสร็จแล้วกลับเลย ไม่ดูอย่างอื่น และถ้าวันไหนไม่ต้องทำธุระจะไม่ออกจากบ้าน

ตอนอายุ 15 ล่ะ
อยู่เกาหลีแล้วครับ (แบมแบมไปเกาหลีตั้งแต่อายุ 13 ปี) ตอนนั้นน่าจะพูดเกาหลีได้แล้ว เริ่มสนุกกับชีวิตในค่าย JYP Entertainment ที่มีตารางซ้อมร้องกับซ้อมเต้นเป็นรูทีน ยังไม่เครียดเท่าไร ถ้าได้เดบิวต์คือได้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อาจเพราะยังเด็กด้วย จึงคิดว่าโอกาสของเราคงยังไม่มาเร็ว ๆ นี้ จึงซ้อมด้วยความรู้สึกสนุกในทุก ๆ วัน มาเริ่มเครียดสุด ๆ ก็ก่อนเดบิวต์ ตอนอายุ 17 ปี เป็นช่วงที่ซ้อมจริงจังขึ้น ถ้าวันไหนทำได้ไม่ดีจะโมโหตัวเอง บางครั้งก็กังวลว่าความสามารถของเราจะเพียงพอในการแข่งขันกับคนอื่นในโลกของความจริงหรือยัง

จำความรู้สึกแรกในวันเดบิวต์ได้ไหมครับ
จริง ๆ มีหลายความรู้สึกครับ ทั้งดีใจที่ได้เดบิวต์ มีเพลงของตัวเองแต่อีกความรู้สึกคือ ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะการทำงานจริงไม่ง่าย สำหรับผม ช่วงแรกทุกอย่างยากไปหมด อาจเพราะเรายังใหม่ทำอะไรก็ดูเกร็ง ทำให้กดดันและเครียด ผมไม่ได้แสดงออกเรื่องนี้ให้ที่บ้านรู้ แต่คุณแม่จะพูดตลอดว่า ไม่ต้องกดดัน ถ้าได้เป็นศิลปินก็คือได้ ถ้าไม่ได้ก็ถือว่าไปเรียนภาษา รวมทั้งทักษะการเต้นและการร้องเพลงจากเกาหลีแค่นั้นพอ

แต่พอทำงานได้ 1 ปี ผมก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น เริ่มคุ้นกับชีวิตการทำงาน และรู้จักคนในวงการมากขึ้น รู้แล้วว่าต้องทำตัวอย่างไร ทุกอย่างจึงสมู้ทขึ้นเรื่อย ๆ ครับ

มาถึงแบมแบมในวัย 20 ปีบ้าง
สบายแล้วครับ ทุกอย่างลงตัว หลายคนยอมรับทักษะการร้องและเต้นของผม ผมเองก็เข้าใจระบบการทำงานมากขึ้น ตอนนั้นเริ่มเขียนเพลงเองด้วย แม้ตารางจะยุ่งขึ้น แต่สนุก และมีชีวิตส่วนตัวมากขึ้น เพราะค่ายไม่ได้ห้ามไปซะทุกอย่าง เขาวางใจในตัวผมมากขึ้นด้วย

ที่เกาหลี แบมแบมย้ายออกมาอยู่เองได้ 2 ปีแล้วใช่ไหม
ใช่ครับ ก่อนหน้านี้ผมอยู่หอพักของค่าย JYP ประมาณ 7 ปี แต่ไม่ได้อยู่กับรูมเมตคนเดิมตลอด สมมุติคนนี้โดนตัดตัวให้ออกจากค่ายก็จะมีคนใหม่เข้ามาอยู่แทน เป็นแบบนี้เรื่อย ๆ จนวันที่ผมได้เป็นสมาชิก GOT7 จึงได้อยู่รวมกับเพื่อน ๆ ซึ่งสบายดีนะครับ ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่บางทีก็รู้สึกว่าด้วยอาชีพที่ต้องฟังเพลงทุกวัน อยู่กับเสียงดังตลอดเวลาพอเสร็จงานก็อยากอยู่เงียบ ๆ บ้าง

อีกเหตุผลหลักคือ อยากลองเปลี่ยนสภาพแวดล้อม ผมอยากรู้ว่าถ้าออกมาอยู่คนเดียวจะเป็นอย่างไร แฮ็ปปี้นะครับ โดยปีแรกทดลองอยู่บ้านหลังเล็ก ๆ เหมือนซ้อมใช้ชีวิตด้วยตัวเองก่อน หลังจากนั้นจึงย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่ขึ้น เป็นบ้านมือสองนะครับ แต่วิวดีมาก เห็นทั้งกรุงโซลและแม่น้ำฮัน ผมจัดการรีโนเวตใหม่ทั้งหลัง ทุบผนัง เปลี่ยนพื้น ทาสีเป็นโทนขาวดำ แล้วตกแต่งด้วยไม้กับหินเป็นหลัก มีมุมหนึ่งที่ผมสั่งทำหินหลาย ๆ สีมาเรียงต่อกันจนเป็นรูปหน้าผมด้วย พอทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ก็มีความสุขมาก จริง ๆ ผมฝันอยากเป็นอินทีเรียร์ก่อนเป็นนักร้องอีก ตอนนี้ผมอยู่บ้านในฝันหลังนี้กับแมว 4 ตัว (ยิ้ม)

อัพเดตชีวิตของทั้ง 4 สมาชิกหน่อยครับ
อยู่ดีกว่าผมอีกครับ ใช้เงินเยอะกว่าด้วย (หัวเราะ) สมาชิกทั้ง 4 คือ พุดดิ้ง ลาเต้ คัพเค้ก และคิง เวลาผมไปทำงานต่างประเทศนาน ๆ อย่างตอนไปเวิลด์ทัวร์ก็ต้องพาไปฝากที่โรงแรมสำหรับแมวโดยเฉพาะ ข้างในมีสวนให้แมววิ่งเล่นด้วย นอกจากนี้ก็พยายามให้พวกมันได้กินอาหารดี ๆ ไม่อยากให้เครียด เพราะผมไม่ได้มีเวลาให้เยอะเท่าไร แต่ถ้าวันไหนไม่มีงานก็แทบไม่ออกจากบ้านเลย เวลานั่งดูทีวีก็ลูบตัวมันไปด้วย ผมลูบขนแมวได้ทั้งวันตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนพระอาทิตย์ตก

คนไทยมีคำอธิบายคนรักแมวเบอร์นี้ว่าทาสแมว
ใช่ ผมเป็นแบบนั้นเลย จริง ๆ เป็นมากกว่าทาสอีก (หัวเราะ) ผมดูแลเองทุกอย่างครับ ทั้งตัดเล็บ เช็ดขี้ตา แคะขี้หู แปรงฟัน พวกมันติดผมมาก เวลากลับถึงบ้านจะเห็นทุกตัวรออยู่หน้าประตู ตอนอาบน้ำก็รออยู่หน้าห้องน้ำ ถ้าวันไหนผมอาบน้ำนานก็จะร้องเรียก ถ้าไม่พาเข้าห้องนอนด้วยก็จะเรียกไม่หยุด สุดท้ายต้องพาเข้าไปทั้งหมด ไม่อย่างนั้นนอนไม่หลับ เพราะฉะนั้นถ้าจัดลำดับความสำคัญในบ้าน ตอนนี้ผมอยู่อันดับสุดท้ายแน่นอน (หัวเราะ)

ทำอาหารกินเองบ้างไหม
ไม่ค่อยครับ ที่เคยทำเองมีต้มยำกุ้งน้ำใส โดยเปิดดูสูตรจากอินเทอร์เน็ต แต่รสชาติแปลก ๆ หน่อย เพราะเกาหลีมีเครื่องเทศไม่ครบเหมือนบ้านเรา ที่หาซื้อได้มีผักชี พริกขี้หนู มะนาว แต่ที่หายากคือกะทิ ตะไคร้ ใบมะกรูด ข่า น้ำมะขาม

ถ้าให้คะแนนเต็ม 10 ต้มยำกุ้งชามนั้นได้กี่คะแนน
7 ละกัน แซบอยู่นะครับ (หัวเราะ) ผมเคยซื้ออาหารทะเลสด ๆ มานึ่งที่บ้าน แล้วทำน้ำจิ้มซีฟู้ดเองด้วย อร่อยนะ (แบมแบมยืนยันหนักแน่น)

เล่าถึงความสุขของการไปเวิลด์ทัวร์บ้าง
สำหรับผม การได้เวิลด์ทัวร์เป็นความสำเร็จขั้นสูงสุดของการเป็นนักร้องแต่ได้โชว์ในฮอลล์ใหญ่แค่ไหนเป็นอีกเรื่องหนึ่งนะครับ ซึ่งตอนเวิลด์ทัวร์ครั้งแรก บัตรคอนเสิร์ตของ GOT7 ขายไม่หมดทุกประเทศ แต่ครั้งล่าสุด 2018 ขายหมด ถือว่าประสบความสำเร็จมาก ๆ และยังได้โชว์บนเวทีที่มีความหมาย อย่างที่นิวยอร์กเราได้โชว์ที่ Barclays Center ซึ่ง GOT7 ถือว่าเป็นศิลปินเคป็อปกลุ่มแรกที่ได้แสดงที่นั่น และก่อนโชว์ของเรา 1 สัปดาห์เวทีนี้เพิ่งจัดคอนเสิร์ตของศิลปินระดับโลกอย่างคริส บราวน์ ผมรู้สึกแบบโอ้โฮ...ผมตามเขาตั้งแต่ยังไม่เข้า JYP แต่วันนี้ได้โชว์ที่เดียวกับเขา

แสดงคอนเสิร์ตมากี่ประเทศแล้วครับ
โห...ขอลองนับก่อนนะครับ ในเอเชียเริ่มจากเกาหลี ไทย มาเก๊า ไต้หวัน จาการ์ตา สิงคโปร์ อ่องกง นอกเอเชียก็ไปหลายแห่งครับ มอสโก เบอร์ลิน โทรอนโต เม็กซิโกซิตี บัวโนสไปเรส ส่วนในสหรัฐอเมริกาไปหลายเมือง นิวยอร์ก ลอสแอนเจลิส ฮิวสตัน

ไม่ว่า GOT7 ไปประเทศไหน ก็เห็นแฟนคลับร้องเพลงตามกันได้
ใช่ครับ (ยิ้ม) ผมเคยหยิบป้ายที่แฟนคลับทำขึ้นมาอ่าน ด้านหลังเขียนเป็นภาษาคาราโอเกะ อย่างคนไทยจะเขียนว่า ซา-รัง-เฮ-โย เวลาไปประเทศไหน เขาจะเขียนภาษาของเขาแบบนี้ ผมก็ อ๋อ...เขาทำกันอย่างนี้เอง เพราะอยากสื่อสารกับเรา น่ารักมาก ๆ เลย (ยิ้ม)

เวลาเวิลด์ทัวร์ นอกจากได้โชว์สนุก ๆ ในหลายประเทศ อีกประสบการณ์ที่ดีมากคือ การได้รู้จักเพื่อนใหม่หลายคน ผมได้เจอทั้งโปรดิวเซอร์เก่ง ๆ ที่ต่อมามีโอกาสทำเพลงด้วยกัน เจอช่างวิดีโอเก่ง ๆ ซึ่งตอนนี้เป็นงานอดิเรกที่ผมชอบ จึงได้เรียนรู้เทคนิคจากเขาด้วย

ฝีมือการถ่ายวิดีโอของแบมแบมพัฒนาถึงขั้นไหนแล้วครับ
ผมยังไม่เก่งขนาดมืออาชีพ แต่ถ้าสำหรับคนที่ทำเป็นงานอดิเรกก็คิดว่าทำได้ค่อนข้างดีนะครับ ผมเริ่มจากโปรแกรม iMovie ในไอโฟนถ่ายแล้วลองตัดต่อแบบง่าย ๆ จากนั้นพัฒนามาใช้กล้อง GoPro ประมาณ 1 ปี ล่าสุดใช้กล้อง Canon 1D เริ่มเรียนรู้เรื่องการปรับแสงและเทคนิคการถ่ายจนคล่อง จึงซื้อเลนส์เพิ่ม ผมซื้อโดรนมาใช้ถ่ายภาพจากมุมสูงด้วยกว่าจะบังคับได้คล่องก็ทำหายไปหลายลำเหมือนกัน

หายไปที่ไหนบ้าง
หายที่ภูเก็ต 2 ลำ ตกแม่น้ำฮัน 3 ลำครับ (หัวเราะ) สาเหตุหลัก ๆ คือตอนที่เล่นอยู่ แบตเตอรี่ของโดรนเหลือ 30 เปอร์เซ็นต์ โปรแกรมแจ้งเตือนว่าเล่นได้อีกประมาณ 20 นาที ผมจึงขอต่ออีกหน่อย ตอนนั้นนั่งเรือไปกลางแม่น้ำฮัน แล้วก็เล่นจนลืมเวลา ทีนี้เวลาแบตเตอรี่ใกล้หมดโดรนจะกลับไปลงจุดที่มันบินขึ้น แต่เรือที่ผมนั่งไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้วไง สักพักผมเห็นโดรนค่อย ๆ ร่อนลงจอดแล้วจมน้ำหายไป ผมก็แบบ...เพิ่งซื้อมาวันนี้ (หัวเราะ) เจ็บปวดมาก ต่อหน้าต่อตาเลย

เดี๋ยวนี้โดรนรุ่นใหม่ ๆ ทำออกมาขนาดเล็กเท่าโทรศัพท์มือถือ ไม่ต้องใช้รีโมตด้วย สามารถสั่งด้วยมือถือได้เลย และถ่ายวิดีโอด้วยความละเอียด 4K ได้ด้วย ดีมาก ๆ

จากเด็กคนหนึ่งที่ชอบเต้น ชอบร้องเพลง มีศิลปินเกาหลีเป็นไอดอล จนวันหนึ่งได้ออกอัลบั้ม เดินทางไปร้องเพลงทั่วโลกรู้สึกอย่างไรครับ
รู้สึกงงๆเหมือนกันนะครับ (ยิ้ม) แต่ระหว่างทางไม่มีเวลาให้คิดเท่าไรเพราะต้องทำงานเกือบทุกวัน ชีวิตวุ่นวายพอสมควร มีบางช่วงที่กลับถึงบ้าน นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ฝั่งหนึ่งเห็นวิวสวย ๆ ของกรุงโซลอีกฝั่งเป็นวิวแม่น้ำฮันยาว ๆ จึงได้คิดว่าเราใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไร จากที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่ได้รับการยอมรับในทักษะ แต่วันนี้มีคนรู้จักและให้การยอมรับมากมาย

ที่เกาหลีผมมีเพื่อนผู้ชายที่อายุเท่า ๆ กัน มาจากต่างค่าย ต่างกลุ่มประมาณ 7 คน ถ้าว่างพร้อมกันบางทีก็นัดไปโยนโบว์ลิ่ง ไปกินเนื้อย่างมีครั้งหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งบอกว่ารุ่นพี่วงซูเปอร์จูเนียร์อยากมาจอยน์ด้วย แล้วสักพักเขาก็มาจริง ๆ ผมรู้สึกแบบ เฮ้ย...เราติดตามเขาตั้งแต่ก่อนมาเกาหลีเห็นเขาร้องเพลงบนเวที วันนี้มานั่งกินเนื้อย่างโต๊ะเดียวกัน ได้เรียกเขาว่ารุ่นพี่ แล้วเขาก็รู้จักผมด้วย ตกใจเหมือนกันครับว่ามาถึงวันนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร

เล่าถึงความน่ารักของเพื่อนๆ GOT7 บ้าง
แต่ละคนมีนิสัยต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือทุกคนจะบ้า ๆ บอ ๆ ตลก ถ้ามีวันหยุดแล้วไปกินข้าวกัน จะไม่มีใครพูดเรื่องงาน เราจะเล่นสนุกเหมือนพี่น้อง เหมือนเพื่อนมหาวิทยาลัย ไม่มีใครแต่งหน้าสักคน อย่างมากก็ใส่หมวกใบหนึ่ง เหมือนคนธรรมดาไปกินข้าวกัน

เราอยู่กันมาประมาณ 8 ปีแล้ว รู้ว่าใครชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ตอนแรก ๆ อาจมีเรื่องขัดใจกันบ้าง น่าจะ 3 - 4 ปีมั้งครับ ตอนนี้สนิทกันมากบางทีถ้าใครนอนไม่หลับก็โทร.มาหาผมว่านอนหรือยัง อย่าเพิ่งนอนนะ ไปหาที่บ้านได้ไหม พอมาถึงก็เล่นกับแมวผมอย่างเดียวแล้วก็กลับ อ้าว แล้วมาทำไม (หัวเราะ)

สมาชิกคนไหนมาบ้านแบมแบมบ่อยที่สุด
ยูคยอม พี่มาร์ค พี่แจ็คสันครับ ส่วนพี่เจบี (แจบอม) พี่จินยอง และพี่ยองแจยังไม่เคยมาคนที่เคยมาแล้วก็ชอบแมวผมกันหมดนะ แต่จะงงว่าเอาลาเต้มาเลี้ยงทำไม เพราะเป็นแมวพันธุ์สฟิงซ์ที่ไม่มีขน แต่ส่วนตัวผมชอบเพราะไม่มีขนนี่แหละเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของมันเลยครับ

ได้เจอคนไทยที่เป็นศิลปินอยู่ที่เกาหลีบ้างไหมครับ
ได้เจอครับ เรามีไลน์กลุ่มของคนไทยตอนนี้มีพี่นิชคุณ (นิชคุณ หรเวชกุล) พี่สร (ชลนสร สัจจกุล สมาชิกวง CLC) ลิซ่า (ลลิษา มโนบาล สมาชิก BLACKPINK) พี่เตนล์ (ชิตพล ลี้ชัยพรกุล สมาชิกวง NCT) และผม รวมเป็น 5 คน ล่าสุดมีน้องมินนี่ (ณิชา ยนตรรักษ์ สมาชิกวง (G)I-DLE) อีกคนที่เพิ่งเดบิวต์ แต่พวกเรายังไม่รู้จัก พี่คุณเลยบอกว่า น้องมินนี่เป็นคนไทยนะ ไม่รู้เหงาหรือเปล่า ถ้ามีโอกาสเจอก็ชวนน้องมากินข้าวกับกลุ่มคนไทยด้วย อย่างน้อยเวลาทำงานหนื่อย ๆ แล้วได้คุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ คนไทยน่าจะดีขึ้น

แสดงว่าถึงอยู่ต่างค่าย แต่นักร้องไทยที่เกาหลีก็ดูแลกัน
ใช่ครับ พี่คุณเทคแคร์ผมตั้งแต่ตอนเป็นเด็กฝึกแล้ว ส่วนลิซ่าผมรู้จักมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ กับพี่สรค่ายเราอยู่ใกล้กัน พอรู้ว่ามีคนไทยเป็นศิลปินก็เลยได้เจอกันบ้าง ส่วนพี่เตนล์เพิ่งรู้จักกันหลังเดบิวต์ ได้เจอกันตามงาน ผมก็ทักทายว่า สวัสดีครับพี่เตนล์ ถ้าว่างไปกินข้าวด้วยกันนะพี่คุณอยากเจอ พี่คุณจะเป็นลีดเดอร์ครับ เพราะโตสุด แก่สุดด้วย...ล้อเล่นนะครับ (หัวเราะ) แต่เวลาอยู่ไกลบ้านแล้วได้เจอคนไทยก็อบอุ่นดี เพราะบางครั้งก็มีบางเรื่องที่พูดกับคนไทยด้วยกันเท่านั้นถึงรู้เรื่อง

เช่นอะไรครับ
อะไรที่ Thailand Only (หัวเราะ) เช่น รสชาติอาหารครับคนเกาหลีไม่ค่อยกินรสแซบ ไม่กินปลาร้า ไม่กินผักชี แต่เวลาพวกเรานัดกันไปกินข้าวที่ร้านอาหารไทยเหมือนไปถล่มเขา ขอผักชีทั้งหมดที่ร้านมีประมาณนั้น (หัวเราะ)

แบมแบมเคยเล่าว่า ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตรุ่นธรรมดา ถ้ามีเวลา 24 ชั่วโมงของตัวเอง อยากทำอะไร
เดินสยามก่อนเลยครับ หลังจากเดบิวต์ผมเคยไปเดินเล่นแค่รอบเดียวอยากไปถนนข้าวสารด้วย อยากลองกินแมลงทอด อยากไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ในเมืองไทย ผมมีเพื่อนสมัยเรียนประถมประมาณ 2 - 3 คนที่คุยไลน์กันบ้าง ซึ่งเขายังติดต่อเพื่อนคนอื่น ๆ อยู่ ผมอยากลองนัดเลี้ยงรุ่นที่โรงเรียนเก่าสักรอบ (แบมแบมเคยเรียนที่โรงเรียนปราโมชวิทยารามอินทรา) แต่อยากคุยกับแบบธรรมดานะครับเพราะบางคนจะบอกว่า โอ๊ย แบมแบมเขานู่นนี่แล้ว หรือถามว่า แกรู้จักศิลปินคนนี้ไหม ขอลายเซ็นให้หน่อยสิ ผมอยากมีบทสนทนาที่เป็นปกติธรรมดาบ้าง เช่น เฮ้ย เดี๋ยวนี้แกอยู่มหาวิทยาลัยอะไร ทำงานอะไรอยู่ อะไรแบบนี้ครับ

คิดเล่นๆ ตอนอายุ 70 ปี แบมแบมน่าจะทำอะไรอยู่
อืม...(คิดแล้วอมยิ้ม) ผมคงมีบ้านสัก 3 หลังที่เมืองไทย เกาหลี และลอสแอนเจลิส ผมมีเพื่อนอยู่ที่นั่นเยอะครับ ส่วนชีวิตประจำวัน...สมมติวันนี้ผมอยู่เมืองไทย แล้วเพื่อนที่อเมริกาโทร.มาว่าพรุ่งนี้มีปาร์ตี้ที่บ้าน ผมก็บอกว่า โอเค เดี๋ยวบินไปหาเลย (ทีมงานถามขำ ๆ ว่า อายุ 70 ยังปาร์ตี้อีกหรือ) ใช่ นั่งชิลอยู่ริมทะเล ตอนนั้นผมคงหยุดทำงานแล้ว ใช้ชีวิตสบาย ๆ แต่ผมจะอยู่ถึง 70 หรือเปล่ายังไม่ไรู้เลยครับ (หัวเราะ) แต่แมวคงไปหมดแล้วละ มีคนเคยแนะนำให้ผมเลี้ยงเต่าด้วย เพราะมันจะอยู่กับเราได้นานหน่อย

คำถามสุดท้าย กลับมาที่แบมแบมวันนี้ วางเป้าหมายในเรื่องการทำงานอย่างไรครับ
เป้าหมายเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ กัน ก่อนเดบิวต์ฝันอยากมีเพลงของตัวเอง พอทำสำเร็จก็ฝันถึงสิ่งที่ใหญ่ขึ้น แล้วผมก็ค่อย ๆ ทำจนสำเร็จทีละเรื่อง เช่น ได้ถ้วยอาร์ติสต์ประจำปีกับอัลบั้มประจำปีที่เกาหลี ได้โชว์ในโตเกียวโดม ซึ่งเป็นโดมขนาดใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น จุแฟนเพลงได้ 50,000 คน

มาถึงวันนี้ผมฝันอยากขึ้นโชว์ที่สนามราชมังคลากีฬาสถาน จะพยายามทำให้เกิดขึ้นให้ได้ในปีหน้า ไม่ต้องหลายรอบก็ได้ครับ ขอแค่รอบเดียวแต่เต็มความจุ 80,000 คน ผมมีภาพในหัวแล้วนะ ซีนเปิดตัวอยากให้มีน้ำพุ่งขึ้นมาสาดให้เปียกกันทั้งฮอลล์ จุดพลุอลังการเหมือนมิวสิคเฟสติวัล
ผมจะโชว์ให้เต็มที่เลย (ยิ้มกว้าง)

ซึ่งตอนนี้มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งจากเกาหลีมารอเราแล้วครับ..
พธก : สวัสดีครับ แบมแบมครับ

แบม : สวัสดีครับ (ยกมือไหว้)

พธก : เป็นไงบ้าง คราวนี้มาเมืองไทย รอบนี้ทำอะไรบ้างครับ?

แบม : ก็..เอ่อ.. มาทำหลายๆงานพร้อมกันนะครับผม ก็..เอ่อ วันแรกมาได้พักนิดหนึ่งใช้เวลากับครอบครัวไปครับ ส่วนวันที่สองก็คือไปงาน อีเว้นท์ของ CP มานะครับผม ที่ผมเป็นพรีเซนเตอร์อยู่นะครับผม เมื่อวานไปออกรายการกับพี่ลูกกอล์ฟ English room นะครับผม และก็วันนี้มาถ่ายของที่นี่อะครับผม ใช่..

พธก : เป็นไงบ้างครับ อยากให้เล่าบรรยากาศของการไปทัวร์

แบม : อะไรนะครับ

พธก : ทัวร์คอนเสิร์ตสนุกแค่ไหน ที่ผ่านมา

แบม : อ๋อ..ทัวร์คอนเสิร์ตก็ดีครับผม คือได้ไปหลายประเทศที่ไม่เคยไปมาก่อนนะครับผม ซึ่งก็คือไปทางฝั่งยุโรปด้วย ฝั่งเมกาด้วย ไปทางแคนาดา และก็เซาท์อเมริกา และก็เอเชียนี่ก็คือทัวร์อยู่แล้วครับผม คือเหมือนเป็นประสบการณ์ชีวิตคือผมได้เห็นอะไรใหม่ๆ เจอคนดีๆหลายๆคน

พธก : การเดินทางไปรอบโลกนี่มันถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีมาก

แบม : อ่า ใช่ครับ

พธก : มันมีเรื่องไหนน่าเล่าให้ฟังบ้างไหมครับ มีอะไรสนุกๆบ้าง

แบม : เออ..ก็ อืม เอาจาก

พธก : อาหารก็ได้นะ น่าจะได้กินครบอะ

แบม : อ่า ใช่ครับผม ได้กินครบจริงๆอะครับผม เอาเป็นเรื่องโรงแรมดีกว่า คือไปแต่ละประเทศมันก็จะมีความสนุกของโรงแรมครับผมเพราะว่าโรงแรมแต่ละที่เขาก็จะแต่งมาไม่เหมือนกันอะครับผม ส่วนตัวผมชอบโรงแรมที่นิวยอร์กที่สุดครับผม เพราะว่าเห็นวิวนิวยอร์กชัดมากๆเลยครับ และก็นิวยอร์กเนี่ยคือมันจะอยู่ในดาวน์ทาวน์พอดีอะครับ มันก็คือลง..ลงข้างล่างมามันก็จะแบบมีคนเยอะ 24 ชม. แล้วก็แบบมีเสียงนู้นเสียงนี่เป็นเสียงของนิวยอร์กอะครับผม มันก็จะทำให้อยู่ห้องคนเดียวแล้วมันไม่ค่อยเหงาสักเท่าไหร่ครับผม

พธก : ฝั่งอเมริกาเนี่ยก็เหมือนว่าจะไปเยอะมากเลย

แบม : ใช่ครับผม ก็คือไปรอบนี้มาก็ เออ..รอบนี้ที่ เอาจริงๆที่ประสบความสำเร็จสุดก็น่าจะเป็นทางฝั่งอเมริกานะครับผม เพราะว่าได้โชว์ในฮอลล์ที่มันมีความหมายแล้วก็เป็นฮอลล์ที่ขนาดนักร้องอเมริกาเองยังขึ้นยากอะครับผม เพราะฉะนั้นอย่างเช่นไปที่ LA มาครับผมจะมีฮอลล์ที่ชื่อว่า The Forum อันนี้เป็นฮอลล์ที่แบบจะมีแบบเลเจนท์หลายคนเลยครับผมที่ขึ้นก็จะมี 'ไมเคิล แจ็คสัน' 'เจย์-ซี' 'คริส บราวน์' และก็ 'บรูโน มาส์' 'บียอนเซ่' คือนักร้องดังๆที่หลายๆคนที่ทุกคนน่าจะรู้จักกันอยู่แล้วขึ้นกันมาหมดแล้วครับผม แล้วพวกผมเนี่ยเป็น K-POP วงแรกที่ได้ไปโชว์ที่นั่นแล้วก็ Sold out ด้วยครับผม ก็รู้สึกว่ามันเป็นความหมายแล้วก็งงๆกับตัวเองครับว่า..เอ่อ เราขึ้นบนเวทีนี้แบบเราเก่งพอ เราดีพอที่จะขึ้นเวทีนี้ได้หรือเปล่าอะไรอย่างนีอะครับผม วันนั้นก็คือเต็มที่อะครับผม

พธก : มันไม่ง่ายเลยนะในการที่ขึ้นอยู่กับการพอฟังรายชื่อศิลปินที่แบมแบมพูดถึงแต่ละคน แล้วมีคนไหนที่เป็นไอดอลของแบมแบมบ้างไหม

แบม : ส่วนตัวผมก็ อ่า..นี่ครับล่าสุดที่เพิ่งโชว์ไปก็จะมี Drake อะครับผมน่าจะโชว์ไปสองสามวันที่แล้ว ส่วนตัวผมเป็นคนชอบฟังฮิปฮอปหน่อยครับผม ผมชอบฟังเอ่อ..ก็จะมี Drake เนี่ยอะครับผมที่อัลบั้มใหม่เขาออกมาแล้วก็ดีมากเลยครับส่วนตัวชอบอยู่แล้ว

พธก : อัปเดตชีวิตที่เกาหลีให้ฟังหน่อยว่าตอนนี้อยู่เกาหลีเป็นยังไงบ้าง

แบม : อยู่เกาหลีก็..เออ..มีน้องแมวตัวใหม่เพิ่มตัวหนึ่งครับผมชื่อ 'คัพเค้ก' นะครับผม อายุประมาน 4 เดือนแล้วครับผมเป็นพันธุ์ Munchkin นะครับขาสั้นเป็นแมวผู้หญิงตัวแรกที่ผมเอามา ตัวที่อื่นตัวอื่นเป็นผู้ชายหมดเลยครับผม แล้วก็ช่วงนี้อากาศเกาหลีก็ร้อนนิดนึง อากาศร้อนแต่ว่าท้องฟ้าสวยครับเกาหลี ก็คือมองจากบ้านผมแล้วก็จะเห็นวิวแม่น้ำฮันสวยๆครับผม ก็คือเกาหลีตอนนี้ก็เป็นหน้าร้อน เอาจริงๆอยู่เกาหลีมันก็เหมือนเดิมอะครับผม ผมก็ใช้ชีวิตมาตั้งนานที่เกาหลีแล้ว ผมก็ชินกับเกาหลี

พธก : แล้วพอมีแมวเพิ่มเข้ามา สองตัวแรกเขามีอาการงอนกันบ้างไหม

แบม : ไม่อะครับ ก็เหมือนเดิม จริงๆเหมือนโดนตัวเล็กแกล้งด้วยครับผม ทั้งๆที่ตัวอื่นโตมาตอนนี้ก็ 1 ขวบแล้วครับผม ก็แบบเป็นน้องสาวอะครับผมก็ประมาณว่าผู้หญิออนท็อปอะไรประมาณนี้ ฮ่าๆ (เป็นสำนวนเกาหลีที่แปลว่าคนๆนี้มีอำนาจสูงสุด)

พธก : ฮ่าๆ ป๊อปปูล่าที่สุดในบ้าน

แบม : อ่า ก็คืออีกสองตัวก็เหมือนจะยอมหน่อยครับผม เป็นๆแบบน้องสาวคนเล็กอะไรประมาณนี้ครับผม เวลาแบบตัวน้องแกล้งตัวพี่ก็แบบไม่ได้จริงจังก็แบบจะวิ่งหนีบ้างอะไรบ้างอย่างนี้ครับผมยอมให้น้องเขาไปครับ

พธก : รอบนี้กลับเมืองไทยมาแล้วกินส้มตำมาแล้วสามวันติด

แบม : ใช่ครับ ท้องเลยไม่ค่อยดี แต่ก็กินอยู่นะครับผม ผมไม่เอาเรื่องท้องของผมมาเป็นปัญหา