[Trans] 230417 เพิร์ธ - โอม DoubleSavage x OhmPerth เดินสายโปรโมตซีรีส์ สองเดือดเลือดเดียวกัน | 230401 เพิร์ธ ฟิล์ม โอม เตย เฟย รีแอค ตัวอย่าง สองเดือดฯ #PerthTanapon #KDPPE

วันที่ 2023-04-23 07:33:00 ผู้เข้าชม : 1214
-->
<--

230401 เพิร์ธ ฟิล์ม โอม เตย เฟย รีแอค ตัวอย่าง สองเดือดฯ

[YouTube Playlist]



cr. DoubleSavageTH



cr. DoubleSavageTH


230417 เพิร์ธ - โอม DoubleSavage x OhmPerth เดินสายโปรโมตซีรีส์ สองเดือดเลือดเดียวกัน

[YouTube Playlist]



#FEEDxโอมเพิร์ธ #FEEDxOhmPerth

Eng sub :

FB. Feedforfuture

[CN Sub] cr. PerthppeTaiwan


[MM Sub] cr. PerthMMFC









#LOfficielxOhmPerth #LOfficielThailand


FB . LOfficielThailand

[CN/Eng sub] cr. PerthppeTaiwan


[Eng sub] cr. whattheppe



#DoubleSavagexoneบันเทิง







เดียร์ : ขอเสิร์ฟความสุขกันต่อโดยเฉพาะกับสาว ๆ และก็เสิร์ฟความสุขให้ตัวเองด้วยนะคะเพราะเรากำลังจะมาพูดคุยกับแขกรับเชิญค่ะ สองหนุ่มค่ะ น้องเพิร์ธ กับ น้องโอม จากซีรีส์ สองเดือดเลือดเดียวกัน ค่ะสวัสดีค่ะ

คิว : สวัสดีครับ

เพิร์ธ / โอม : สวัสดีครับ

เดียร์ : เสียงแซ่ซ้องหนักมากตอนเข้าพิธีกรไม่กรี๊ดอย่างนี้บ้าง

คิว : มาดามกล้วยนี่กรี๊ดเกินหน้าเกินเบอร์ไปตลอดเลยนะครับ ก่อนอื่นเรายินดีก่อนดีกว่าล่าสุดเพิ่งเรียนจบด้วยน้องเพิร์ธ (เพิร์ธ : ขอบคุณครับ) บัณฑิตใหม่ของเรา

เดียร์ : เดี๋ยวมีภาพเขาใส่ชุดรับปริญญานะคะ มาเซอร์ไพรส์ให้น้องดูหน่อย (ทางรายการขึ้นรูปเพิร์ธตอนเป็นบัณฑิตน้อย) เขาหน้าเด็กมากเลยคุณ เขาหน้าเด็กมาก

เพิร์ธ : ย้อนวัยเหรอครับ

คิว : ทำไมคุณย้อนวัยขนาดนี้

เดียร์ : อันนี้รับปริญญาตอนไหนคะเนี่ย

เพิร์ธ : เอ่อ..อันนี้เหรอครับ อันนี้น่าจะประมาณอนุบาล 3 ครับ

คิว : ไม่ใช่นะ อันนี้แกล้ง ๆ อำ ๆ 

เดียร์ : นี่อันนี้เป็นภาพล่าสุด

เพิร์ธ : เร็วมาก

เดียร์ : คือคุณจบ มศว ทั้งคู่เลยทั้งเพิร์ธและโอม ใครมาก่อนมาหลัง

โอม : ครับ..ใช่ครับ ผมจบก่อนครับก็รอบที่แล้วล่าสุดที่มาโปรโมต 10 Year อะครับ ผมก็เป็นอันนี้และรอบนี้ก็เป็นเพิร์ธล่ะ

คิว : เพิ่งจบแล้วก็คือต่อปีกันเลย

เดียร์ : แล้วก็คณะเดียวกันด้วยจบ COSCI เหมือนกัน

เพิร์ธ / โอม : ใช่ครับ

คิว : ไม่แปลกเลยที่เขาสองคนจะสนิทกันแต่ว่าเพิ่งมีโอกาสได้ร่วมงานกันครั้งแรก

เดียร์ : เรื่องแรกเลยปะ

โอม : จริง ๆ มี Vice Versa แต่ว่าไม่ได้เจอกัน เจอกันที่กองอย่างเดียว

คิว : ไม่ได้เจอกัน แต่คือมาเล่นด้วยกันเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องแรก

โอม : ใช่ครับ

คิว : ก็ถือว่าต้อนรับน้องใหม่ที่ย้ายเข้ามาใน GMMTV ด้วย

เพิร์ธ : ขอบคุณครับ

เดียร์ : เพิร์ธเป็นไงบ้านหลังนี้เป็นยังไงบ้าง

เพิร์ธ : จริง ๆ อบอุ่นมากผู้ใหญ่ทุกคนน่ารักกับผมมากรวมถึงมีพี่ชายที่ดีคอยซัพพอร์ตผมตลอดแบบนี้ฮะ

เดียร์ : ทำไมพี่ชายยิ้มแบบแปลก ๆ ทำไมพี่ชายที่ดี แฮร่ ๆ

โอม : อ้าว..เป็นพี่ชายที่ดีไง เขิน ๆ นิดหนึ่ง

เพิร์ธ : ปกติแบบไม่ค่อยพูดชมกันเท่าไหร่

โอม : ใช่ ฮ่า ๆ 

คิว : มีแนะนำอะไรไหมเขามาเป็นน้องใหม่

โอม : ก็มีแนะนำหลาย ๆ อย่างครับ แล้วก็จริง ๆ น้องก็แนะนำผมเหมือนกันต่างคนต่างแนะนำซึ่งกันและกัน เรื่องที่ดี ๆ 

เดียร์ : แต่พวกคุณดูสนิทกันมากเลยนะ เอาจริง ๆ ดูแบบเหมือนกับสนิทกันเพราะว่ามาเจอกันเรื่องนี้ป้ะ

เพิร์ธ : จริง ๆ ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะอยู่ทั้งสุขอยู่ทั้งเศร้าอะไรแบบนี้ฮะ ก็เลยเรารู้สึกว่าเราได้เห็นมุมต่าง ๆ ซึ่งกันและกันครับ

คิว : คู่นี้รู้สึกได้ว่าสนิทกันจริง ๆ สนิทก่อนที่จะมาร่วมงานแล้วเหรอ

เพิร์ธ : ใช่ครับ

คิว : เพราะว่าเรียนคณะเดียวกันด้วยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องด้วยอย่างนี้เหรอ

โอม : ผมประทับใจเพิร์ธดีกว่าตอน First Impression คือตอนนั้นผมอยู่กับเพื่อนผมคนหนึ่งแล้วก็เจอน้องน้องก็สวัสดีตั้งแต่ตอนประมาณผมปี 1 แต่ตอนนั้นไม่รู้จักกันเลย คนที่ไม่รู้จักกันแต่ห่างกันแค่ปีเดียวแต่น้องมารยาทดีมาก ประทับใจน้องอะไรอย่างนี้ครับก็เลยเหมือนแบบ First Impression ดี แล้วพอมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นก็คุยกันถูกคออะไรอย่างนี้ครับ

เดียร์ : น่ารักนะเนี่ย 

คิว : น่ารัก ๆ แต่แปลกนะเพิร์ธเจอพี่ไม่เห็นไหว้เลย (เพิร์ธ : ไหว้พี่คิว) ล้อเล่น ๆ พี่แซวพี่หยอก ๆ เป็นมุกขำ ๆ ฮ่า ๆ 

เดียร์ : แต่ว่าอันนี้ถือว่าเป็นเรื่องดีนะที่เขารักกันผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกันแล้วก็มาเล่นซีรีส์เรื่องเดียวกันกับเรื่องนี้นะคะ สองเดือดเลือดเดียวกัน ด้วยความสนิทสนมมันทำให้การทำงานมันง่ายขึ้นไหม

โอม : มันมีทั้งง่ายขึ้นและยากมากในเวลาเดียวกัน

เดียร์ : ทำไมอะ

โอม : คืออย่างใน Trailer ที่เราเห็นไปมันก็มีทั้งซีนที่เป็นสุขแล้วก็เป็นทุกข์ ไอ้ซีนที่เป็นสุขอะเล่นง่ายไม่มีปัญหาเลย แต่ซีนที่เป็นทุกข์ตีกันอะตัวจริงมันไม่ตีกันไง

คิว : เข้าใจเลยเพราะว่าในเรื่องเนี่ยคุณรับบทบาทเป็นพี่น้องกันแล้วมากันคนละสายคนละเวย์เลยอะ (เดียร์ : แล้วบู๊เดือด) เวย์ขาวกับเวย์ดำเลยอะแล้วความเป็นเลือดพี่น้องอะ

โอม : เลือดเดียวกัน

เดียร์ : ปะทะเดือดมากนะดูจากตัวอย่างคือแบบ..โอ้โห แต่ว่าอยากรู้ที่บอกว่ามันมีทั้งความยากยากในที่นี้คือมันยากยังไง

เพิร์ธ : จริง ๆ อะครับตอนแรกเราไม่ได้เกลียดกันมาก่อนเราเป็นพี่น้องที่รักและส่งเสริมกันมาครับ ไอ้จุดที่ยากมันมีคอนฟลิค (Conflict) ที่ทำให้แตกหัก สุขก็สุขสุด ทุกข์ก็ทุกข์สุด เกลียดก็เกลียดกันมาก ๆ 

คิว : เอาตรง ๆ เลยนะปัญหามันมาจากพ่อเราหรือเปล่าที่รักลูกไม่เท่ากัน

โอม : มันอาจจะไม่ได้มีแค่ปัญหาเดียว

คิว : แต่มันก็เป็นหนึ่งปัญหาที่เป็นปมในจิตใจ

โอม : เป็นหนึ่ง ๆ อ่า..ก็มีส่วน

คิว : โอ้โห..การรักลูกไม่เท่ากันมันคือปัญหาใหญ่ที่ทำให้พี่น้องที่เขารักกันอยู่แล้วบางทีมัน..

เดียร์ : นี่เหมือนเป็นพี่อีกคนหนึ่งเหมือนกันเนาะ..ดูอิน

โอม : สามพี่น้อง

คิว : พ่อไม่รักผม! ไอ้บ้าคนละเรื่อง!

เดียร์ : มาดามกล้วยบอกว่าไม่เหมือน ๆ หมายถึงหน้าตาเหรอหรือว่า..

มาดามกล้วย : ไม่ได้ ๆ 

คิว : ขอโทษครับ เข้าใจรู้อยู่แล้ว 

เพิร์ธ : ได้ ๆ อยู่นะ พี่คิวนี่หล่อสุดแล้ว

คิว : น่าจะเป็นลูกคนขับรถอะครับในบ้าน 

โอม : พี่ชายคนโต

เดียร์ : แต่ว่าจากตัวอย่างเราเห็นว่ามีมันฉากบู๊ ฉากอะไรค่อนข้างเยอะมากมีการผิดคิวในการถ่ายทำหรือต้องซ้อมก่อนอะไรแบบนี้ไหมคะ 

คิว : มันมีเอฟเฟกต์มันมีปืนอย่างนี้มันมีพลาดบ้างไหม

โอม : อย่างเอฟเฟกต์อย่างปืนเนี่ยเป็นสิ่งผมไม่เคยเจอเลย ลูกแบลงค์อย่างนี้ไม่เคยรู้จักเลย

คิว : แต่ลูกแบลงค์โดนก็เจ็บนะ

โอม : เสียงดังด้วยครับวิ๊งก์เหมือนกัน

เดียร์ : ลูกแบลงค์คืออะไรอธิบายหน่อย

โอม : ที่เป็นปืนแล้วยิงแล้วดังปั้ง! เหมือนปืนจริงแต่ไม่มีกระสุนออกมา

เดียร์ : แบบเสียงดังเลยใช่ไหมคะ

โอม : ดังเหมือนปืนเลยครับคือถ้าอยู่ข้างหูก็คือวิ๊งก์เลย

คิว : ก็เหมือนปืนจริงเสียงทุกอย่างเหมือนปืนจริงแค่ไม่มีหัวกระสุน

โอม : อะไรอย่างงั้น

คิว : แล้วอย่างนี้เราต้องไปเรียนไปซ้อมก่อนไหม

โอม : จริง ๆ ก็มีพี่ ๆ ทีมงานเขามาบรีฟเราหน้าเซตอยู่แล้วครับใช่ครับ

คิว : แล้วเพิร์ธล่ะ เราเล่นเป็นสายขาวอะ เราต้องมีซ้อมท่าซ้อมอะไรอย่างนี้ไหม

เพิร์ธ : มีไปดูวิธีการจับปืนของตำรวจครับให้ถูกต้อง เพราะอย่างถ้าโจรก็คือถือมือเดียวอะไรแบบนี้ แต่ตำรวจต้องแบบเขาจะมีท่าของเขาอยู่

เดียร์ : นี่แต่ว่าเรื่องนี้เขาไม่ได้มีแค่บู๊แค่จับปืนแค่อะไรพาร์ทดราม่าหนัก ๆ เขาก็มีนะคุณผู้ชมเพราะว่ามีการเข้าฉากกับนักแสดงรุ่นใหญ่หลายท่านมีใครบ้างคะ

โอม : อย่างที่เล่นเป็นคุณพ่อคุณแม่ผมก็ พี่ดู๋สัญญา กับ พี่ปูเป้ครับ

คิว : รุ่นใหญ่ของจริง เนี่ยเหรอพี่ดู๋ที่รักลูกไม่เท่ากันน่ะเหรอ

โอม : ใช่ชอบเรียกตัวซวย ๆ 

เดียร์ : คุณก็บิ้วจังเลยรักลูกไม่เท่ากันพี่ดู๋สะดุ้งหมดแล้ว

คิว : มันกลายเป็นปัญหาครอบครัวไง

เดียร์ : แล้วมันดราม่าแบบหนักขนาดไหน

เพิร์ธ : ครบรสอะครับทั้งที่เราต้องเล่นกับผู้ใหญ่ด้วยเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว หรือว่าคอนฟลิค (Conflict) ระหว่างความรักสามเศร้าครับมันก็ดราม่าด้วย

คิว : มีรักสามเศร้าเข้ามาอีก

เดียร์ : ที่บอกว่านอกเหนือจากครอบครัวก็คือปัญหานี้ใช่ไหม

คิว : คือรักคนเดียวกันว่างั้นเถอะ แล้วพอเราเข้าฉากกับผู้ใหญ่แบบนี้เราได้อะไรจากเขาบ้างไหมครับหรือว่าเขามีสอนอะไรเราบ้างไหม

โอม : ได้ครับมีเยอะเลยครับ อย่างพี่ดู๋นี่จะเป็นคนตลกครับตลกมากแต่เวลาพอสั่งแอคชันปุ๊บเปลี่ยนทันทีเลยพวกผมบางทีก็ตามไม่ทัน หรือว่าอย่างพี่เป้อย่างนี้ครับสั่งแอคชันปุ๊บซีนดราม่าไม่มีอะไรนะเดินเข้ามาแล้วน้ำตาไหลเขาก็ทำได้เลยเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่า เฮ้ย..บางทีต้องเตรียมตัวให้ได้มากจริง ๆ เพราะว่าอย่างพอระหว่างเปลี่ยนเสื้อผ้าครับถ้าอย่างพี่ดู๋ไม่ได้เข้าฉากพี่ดู๋ก็จะนั่งอ่านบท พี่เป้ก็จะนั่งอ่านบทคือทุกคนทำการบ้านกัน หรือแม้กระทั่งพี่เตยก็จะมีเทคนิคของเขาใส่หูฟังเอยอะไรเอยใช่ครับ

คิว : แต่ทำงานกันมาอย่างเต็มที่ครับเพื่อที่จะให้คุณผู้ชมจะได้ชมซรีส์แบบดี ๆ แล้ววันนี้ออกอากาศตอนแรกด้วยเพราะฉะนั้นเดี๋ยวให้ทั้งสองหนุ่มฝากเลยแล้วกันอะเพิร์ธ

เพิร์ธ : ครับผมก็ฝากซีรีส์ สองเดือดเลือดเดียวกัน ด้วยนะครับ Double Savage นะครับที่ช่อง GMM25 นะครับ เวลาสองทุ่มครึ่ง (20:30 น.) นะครับ

โอม : ทุกวันจันทร์ - อังคาร ครับผม หรือว่าใครดูไม่ทันนะครับย้อนหลังได้ครับสี่ทุ่มครึ่ง (22:30 น.) ทาง Viu (วิว) ครับ

เพิร์ธ : ครับผม

คิว : ติดตามครับ และไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงทุกวันจันทร์ - อังคาร วันนี้ตอนแรกสองทุ่มครึ่ง (20:30 น.) ทาง GMM25 ยังไงฝากคู่นี้ไว้ด้วยนะครับ

เดียร์ : ยังไงวันนี้ต้องขอบคุณสองหนุ่มตรงนี้ก่อนน้องเพิร์ธน้องโอมขอบคุณนะคะ

คิว : โอมขอบคุณครับ เพิร์ธขอบคุณครับ

เพิร์ธ / โอม : ขอบคุณครับ (ไหว้)


#PraewLiveXDoubleSavage








cr. ohmpawatt , (1)

โอม : สวัสดีครับ หวัดดีครับ (ไหว้)

เพิร์ธ : สวัสดีครับ

แพรว : วันนี้แพรวไลฟ์นะคะอยู่กับ..

โอม : โอม ภวัต ครับ

เพิร์ธ : โอม ภวัต ครับ... กับ เพิร์ธ ธนพนธ์ ฮะ (เล่นมุก)

โอม : ฮ่า ๆ (โอมช่วยขำมุกเพิร์ธ)

เพิร์ธ : โอ้ย..อย่าขำดิมันจะฮาเกินไป

แพรว : วันนี้เราจะมาคุยกันกับซีรีส์ที่เราจะได้ดู

โอม : ครับยังตื่นเต้นอยู่เลยครับตอนนี้

แพรว : ขอแบบพูดชื่อซีรีส์แบบเต็ม ๆ เดือด ๆ ได้ไหม

เพิร์ธ : ผมภาษาไทยพี่ภาษาอังกฤษสำเนียงแบบเป๊ะ ๆ 

โอม : โอเค..ได้

เพิร์ธ : สองเดือดเลือดเดียวกัน ครับ

โอม : Double Savage

แพรว : วันนี้เราอยู่กับสองนักแสดงนำก็ขอมาคุยทุกเรื่องเลยดีกว่าเกี่ยวกับซีรีส์เรื่องนี้ซึ่งมีแฟน ๆ ฝากคำถามมาเยอะมากเป็นร้อยคำถามแต่พี่ขอคัดมาบางคำถามแล้วกันเนาะ

โอม : ได้ครับ

แพรว : โอเคตอนแรกเลยค่ะขอเล่าถึงบทบาทได้ไหมเพราะในฐานะที่แบบเรื่องนี้ทั้งบู๊ ดราม่า เข้มข้นเลยบทบาทที่ได้รับเป็นยังไงบ้างคะ

โอม : ผม "โอม ภวัต" ครับรับบทเป็น "เฮียปกรณ์" ครับ ปกรณ์ก็จะเป็นพี่ชายของปวินซึ่งรับบทโดย เพิร์ธ แล้วก็เป็นน้องชายของพี่เตยที่รับบทโดย หลี เป็นลูกสามคนครับทีนี้พอเราเป็นลูกคนกลางเราก็เหมือนว่าก็เกิดมาอาจจะทำให้ที่บ้านแย่ลงอะไรอย่างนี้ก็เลยเหมือนได้ความรักไม่เท่ากับที่บ้านอะไรอย่างนี้จนก็ทำให้เป็นคนที่มีความสุขนะเฮฮาแต่เวลาที่อยู่กับที่บ้านก็จะมีความแบบไม่โอเคนิดนึงอะไรอย่างนี้ จนกระทั่งไปเจอคอนฟลิคเดี๋ยวไปดูกันในเรื่องว่ามันคือคอนฟลิคอะไร

เพิร์ธ : ส่วนผม "ปวิน" ครับเกิดมาค่อนข้างที่จะแตกต่างจาก "ปกรณ์" ครับเพราะเกิดอยู่ในยุคที่เศรษฐกิจดีทำให้ครอบครัวซึ่งพ่อของเราอะครับคือ "ป๊า" ก็เชื่อว่าที่เราเกิดมาเป็นตัวนำโชคตัวอะไรที่ทำให้บ้านที่ดีขึ้นเขาก็จะรักเราเป็นพิเศษก็แตกต่างกับอันนี้ครับ (แตกต่างกับปกรณ์) ซึ่งตอนแรกครอบครัวเรารักกันมากครับเป็นพี่น้องที่รักกันต่อให้พ่อแม่ทะเลาะกันหรือว่าพ่อแม่จะเกลียดลูกขนาดไหนแต่พี่น้องทุกคนรักกันครับแต่มีคอนฟลิคที่ทำให้เกลียดกันก็ต้องไปดูว่าจะเป็นเรื่องอะไร

แพรว : ซึ่งนอกจากที่เห็น Trailer ที่ปล่อยมาน่าจะมีหลาย ๆ ปมเลยเนาะที่จะต้องค่อย ๆ คลายไปทีละก๊อก ๆ ทีนี้อยากรู้ตอนแรกที่ทั้งสองคนเห็นบทค่ะว่าจะได้รับบทนี้แบบเป็นอย่างไงบ้างรู้สึกอย่างไงจะต้องเตรียมตัวขนาดไหนหรือว่ามีมุมไหนที่หนักใจไหมหรือยังไงบ้าง

โอม : ผมอ่านแล้วผมชอบดีกว่าผมรู้สึกว่ามันสามารถหาความเป็นตัวตนออกมาแล้วก็รีเลท (Relate) กันได้แบบว่าตัวบทปกรณ์เป็นตัวบทที่ผมรักเลยแล้วก็สามารถถ่ายทอดออกมาได้แต่ว่ามันก็มีหลาย ๆ อย่างที่บางทีเราต้องทำการบ้านอย่างเช่นแบบว่า เฮ้ย..การที่แบบครอบครัวรักไม่เท่ากันอย่างนี้เป็นยังไงหรือว่าความสัมพันธ์ที่มีความอึดอัดในครอบครัวนิดนึงเป็นยังไงหรือว่าการที่เราเป็นพี่ชายนะเราไม่มีพี่สาวการที่เรามีพี่สาวเนี่ยฟิลลิ่ง (Feeling) เป็นยังไงเพราะว่าแรก ๆ การที่พี่เตยเล่นเป็นพี่สาวเราก็ไม่ชินไงเพราะว่าเราไม่เคยมีพี่สาวอะไรอย่างนี้ครับ

แพรว : ก็คือต้องทำการบ้านในความรู้สึกของการแสดงแล้วเพิร์ธล่ะคะ

เพิร์ธ : ของผมอ่านเนื้อเรื่องก็รู้สึกว่ามีอะไรหลายอย่างให้ทำครับแล้วด้วยตัวบทของปวินครับมันมีอะไรให้เล่นเยอะต่างจากที่ผ่านมาที่อาจจะมีแค่ด้านเดียวแต่อันนี้มีหลายด้านแล้วก็ได้เห็นชื่อ Cast (นักแสดง) แต่ละคนครับ ก็รู้สึกว่าน่าจะสนุกแล้วเนี่ยน่าจะได้เล่นเป็นพี่น้องกันได้เพราะว่าในชีวิตจริงก็ค่อนข้างที่จะใกล้กันอะไรแบบนี้น่าจะปรับตัวเข้าหากันง่ายขึ้น

แพรว : ไม่หนักใจเท่าไหร่

เพิร์ธ : ไม่หนักใจครับ

แพรว : อยากรู้ว่าพอรู้ว่าได้เล่นด้วยกันด้วยความที่สนิทกันพอมาเล่นเป็นพี่น้องกันเป็นยังไงบ้างคะ

โอม : ดีใจครับ

เพิร์ธ : มันดีมากครับเหมือนกับไม่ต้องมีกำแพงอะไรเยอะอะฮะ แล้วนี่ไปถึงด้วย (โอม) ทำให้ผมถึงเพราะนี่ครับ

โอม : ไม่ครับเพิร์ธก็ถึงเหมือนกัน ก็คือเหมือนช่วยกันไปแล้วก็แต่ความยากของการเล่นตรงนี้ผมมองว่าคือในชีวิตจริงเราสนิทกันเราเล่นกันอะไรอย่างนี้มันจะเป็นด้านบวก ๆ แต่ว่าในจังหวะที่เราต้องมีคอนฟลิคซึ่งกันและกันผมว่าตรงนี้ยากยากมากในการที่เราจะเล่นใช่ครับ

แพรว : ซึ่งก็มีแฟน ๆ ถามมาเยอะเหมือนกันว่าแบบคือด้วยความที่ชีวิตจริงสนิทกันพอต้องมาทะเลาะกันในเรื่องเราต้องมีเตี๊ยมหรือคุยกันก่อนไหมว่าแบบจะยังไงจะได้แบบขั้นไหนยังไงบ้าง

โอม : เต็มที่เลยครับไม่มีเตี๊ยมไม่มีคุยอะไรเลย แต่ว่าแค่เซฟฟิลลิ่งของกันและกันหลังจากที่สั่งคัทไป 

เพิร์ธ : ใช่ครับ

โอม : ใช่แต่ว่ามันก็จะแปลกแบบว่ามันเหมือนอย่างตอนที่ผมเล่นมันจะมีภาพอารมณ์ว่าขอร้องอย่าให้เกิดแบบนี้ในชีวิตจริงเลยอะไรอย่างนี้ในอินเนอร์ระหว่างที่เราเล่นไปอย่างนี้ครับก็ค่อนข้างรุนแรงเหมือนกัน

เพิร์ธ : ด้วยเนื้อเรื่องมันพาเราไปถึงจุดนั้นแล้วเข้าไปก็เป็นปกรณ์กับปวินฮะ

แพรว : แต่พอสั่งคัทปุ๊บ

เพิร์ธ : "เพิร์ธ โอม" เอ้ย "โอม เพิร์ธ" ครับ "เพิร์ธ โอม"

แพรว : ก็คือเหมือนเดิม

โอม : ก็เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมแต่ก็อาจจะมีแบบเขาเรียกว่าไงน๊อตหลุดหรือว่าอะไรที่ทำให้ เฮ้ย..เขาเรียกว่าอะไรนะไม่ได้ผิดใจแต่แบบว่าตกใจดีกว่า เออ..แบบช็อกว่าแบบสมมตินะฟิลลิ่งแบบ เฮ้ย..เมื่อกี้ทำอะไรลงไปวะ แล้วพอสังคัทแล้วแบบ โห..มันฟีลมันแบบอย่างสมมติทะเลาะกันเสร็จในชีวิตจริงไม่เคยทะเลาะกันอะไรอย่างนี้ "ทำไงดีวะ" "พี่เหมือนเดิม" อะไรอย่างนี้มันจะมีฟีลแบบนั้นอยู่ครับ

แพรว : เพราะเราไม่เคยแบบมีโหมดนี้ในชีวิตจริง

โอม : ใช่แล้วก็คิดว่าไม่อยากให้มันมีไง แต่พอมันต้องไปทำการแสดงอย่างนั้นมันก็ค่อนข้างจะแอบกลัวนิดหนึ่ง

แพรว : แต่ว่าถือว่ามันค่อนข้างที่จะสบายใจเนาะได้ทำงานกับคนที่สนิทอยู่แล้ว แล้วถ้าในพาร์ทอื่น ๆ ล่ะคะอย่างเช่น ฉากบู๊หรือแอคชันเราต้องมีเวิร์กชอปหรือเรียนอะไรเพิ่มไหม

เพิร์ธ : ส่วนใหญ่หน้ากองนะ ส่วนใหญ่หน้าเซตเลยครับ แต่จะมีเขาเรียกเป็นเหมือนกับพี่ทีมบู๊มาครับคอยสอนเราคอยบอกว่าอย่างไงนะวางบล็อกให้เราครับ

แพรว : ยากไหม ๆ อะไรยากที่สุดดีกว่าในการแอคชันอย่างนี้

เพิร์ธ : จริง ๆ ยากนะแต่ด้วยเราชอบกันทั้งคู่ครับมันเลยรู้สึกสนุกแล้วมันก็ง่ายขึ้นมาพอเราชอบรู้สึกจอยอะครับกับการที่เราได้เล่นบู๊แต่จริง ๆ ก็แอบยากหน่อย

แพรว : อะไรยากที่สุด

เพิร์ธ : อะไรยากที่สุดเหรอครับ จริง ๆ คิวบู๊มันเหนื่อยอะฮะคือดูเหมือนจะไม่เหนื่อยอะครับพี่แต่พอมันต้องเล่นซ้ำ ๆ โคตรเหนื่อยมันเหนื่อยกว่าการออกกำลังกายอีกครับเผลอ ๆ หูย..ปอดแทบหลุด

โอม : เพราะว่าเราไม่ได้เล่นแบบแค่แอคติ้งแบบกระชากกันแรงมีทั้งเรื่องของอินเนอร์มีเรื่องของหลาย ๆ อย่างด้วย

เพิร์ธ : ไดอะล็อกอีก

แพรว : แต่ก็คือทั้งหมดจะแบบก่อนที่จะถ่ายหน้าเซตเลย

เพิร์ธ : ใช่ครับ

โอม : ผมว่าเรื่องบล็อกกิ้งอะยากคือสมมติว่าบล็อกกล้องภาพที่จะสวยงามมันควรจะอยู่ตรงนี้แต่พอเล่นไปแล้วอารมณ์มันถึงมันไม่ตรงบล็อกแล้วเราต้องพยายามคอนโทรลให้มันกลับมาอยู่ในบล็อกผมว่าอันนี้มันยากที่สุด

แพรว : ก็คือต้องใส่อารมณ์ด้วยแล้วก็ต้องอยู่ให้ตรงบล็อกด้วยใช่ไหม

โอม : ประมาณหนึ่งครับ

แพรว : แต่จากที่เราเห็นในเขาเรียกว่าอะไรตอนที่รีแอคไปบอกว่ามีอุบัติเหตุด้วยยังไงแฟน ๆ อยากรู้มากว่ามันเกิดขึ้นได้ไงคะโอมที่เล็บหลุด

เพิร์ธ : เล็บพุ่งเหรอหรือว่าอะไร อ๋อ..ใช่ดิเล็บหลุดด้วย

โอม : ใช่ครับเดี๋ยวให้เพิร์ธเล่าดีกว่าเรื่องนี้

เพิร์ธ : ก็วันนั้นเป็นวันที่ไปถ่ายไพลอตด้วยกันครับเป็นตัวแรกเลยตุลาครับ

โอม : ตุลาปีที่แล้วจำแม่นเลย

เพิร์ธ : แล้วด้วยลุคเขาเป็นคนข้างนอกแบบแมน ๆ ลุยไม่น่าจะเห็นน้ำตาล่วงจากคนนี้ได้อะไรแบบนี้อย่างห้าวเลยตอนเช้า

โอม : มาอย่างห้าวจริงเข้าคาแรกเตอร์มาเลย

เพิร์ธ : ลุยทั้งวันบู๊ทั้งวันไม่เหนื่อย 

โอม : ไม่เหนื่อย!

เพิร์ธ : พอมาถึงตอนเย็นมันมีฉากหนึ่งที่ผมต้องกระโดดขึ้นหลังพี่โอม

โอม : ไม่! ผมต้องขึ้นหลังคุณ

เพิร์ธ : พี่ขึ้นหลังผม! แล้วกระโดดขึ้นแล้วเท้าไม่รู้ไปจังหวะไหนครับไปแง๊มเข้าใต้รองเท้าเตะผมแล้วก็งัดขึ้น โป๊ะ!

โอม : คือเหมือนกับด้วยความที่เล็บผมครับไปเตะบอลมาแล้วมันช้ำในอยู่แล้วมันจะเป็นดำ ๆ นิดนึงอยู่แล้ว ๆ ทีนี้เหมือนแบบมันก็พร้อมที่จะ..แล้ววันนั้นเราถ่ายกันฝนตกด้วยน้ำท่วมด้วยแล้วเราก็เหมือนเหยียบน้ำจนมันเปื่อยทั้งวันใช่แล้วพอไปโดนปุ๊บมันก็เหมือนง่าย ทีนี้พอมันหลุดปุ๊บผมก็ตกใจแรก ๆ ก็ไม่ได้อะไรก็แบบพอไปกดมันเหมือนปุ่มคีย์บอร์ดอะพี่พี่นึกออกปะกดแล้วเด้งได้ตรงเล็บตัวเองแล้วเราแบบเราทำใจไม่ได้ว่าแบบเราไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ในชีวิตจริงมันจะแบบยังไงวะ

เพิร์ธ : น้ำตาร่วง

โอม : ก็คือช็อกเลยครับช็อกเหมือนคนกลัวเลือดอะไรอย่างนั้นเลยครับช็อกไปเลยร้องเหมือนเด็กสามขวบอย่างนี้เลยแบบควบคลุมตัวเองไม่ได้เลย

เพิร์ธ : ผมยังถ่ายคลิปไว้อยู่เลยตอนอยู่ในโรงพยาบาลฮะ

โอม : ไม่ไหวจริง

เพิร์ธ : พยาบาลต้องเข้ามาช่วยปลอบอะ

โอม : กลัวจริง ๆ นะกลัวมากคือมันไม่ได้กลัวเจ็บแต่มันแบบ

เพิร์ธ : กลัวเล็บไม่ขึ้น ?

แพรว : ตกใจ ?

โอม : เออ..มันตกใจเหมือนใจมันเสีย

เพิร์ธ : พูดแล้วเสียงสั่น ฮ่า ๆ

โอม : เออ..ใช่

แพรว : แล้วนานไหมกว่าจะหายตอนนี้หายดีแล้วหรือยังคะ

โอม : หายแล้วครับกลับมาสวยงามครับผมสามารถโชว์ได้

เพิร์ธ : ใช่อะเปล่า

โอม : โชว์ได้สวยจริงครับ

เพิร์ธ : ไม่แน่โดนตัดด้วนนะ

โอม : ไม่มี ๆ แข็งแรงดี

แพรว : แล้วนอกจากเหตุการณ์นี้มีเหตุการณ์อื่นอีกไหมคะมีเจ็บตัวเหตุการณ์อื่นอีกไหม

โอม : ก็มีแผลตามตัวอะครับอย่างตอนนี้ที่ถ่ายไพลอตก็มีแผลตรงหลังก็ยังเป็นแผลเป็นอยู่ตรงนี้ก็ได้แผลมา

แพรว : เราเจออะไรบ้างจากเหตุการณ์ที่ตอนถ่ายส่วนมากจะโดนอะไร

เพิร์ธ : ส่วนใหญ่บู๊อะฮะ..บู๊

โอม : ส่วนใหญ่ผมว่ามันเป็นบู๊แล้วเวลาลงไปกับพื้นแล้วมันไปขูดกับพวกปูนพวกคอนกรีตอะไรอย่างนี้มากกว่าคือเตะกันแล้วมันเจ็บมันช้ำอะไรอย่างนี้มันหายแล้วพอมันไปโดนคอนกรีตโดนอะไรมันเป็นแผลแล้วมันเปิดอะไรอย่างนี้ครับผมว่าเป็นพวกนั้นมากกว่า

แพรว : ก็คือทุ่มสุดตัวกันจริง ๆ 

เพิร์ธ / โอม : ใช่ครับ

แพรว : แล้วเพิร์ธมีปะคะ

เพิร์ธ : ของผมไม่ค่อยมีครับ

แพรว : ไม่ค่อยได้แผลอะไรเท่าไหร่

เพิร์ธ : ใช่ครับ ยืนเท่ ๆ ฮะไม่ค่อยร่วงไปที่พื้นเท่าไหร่

แพรว : ไม่ค่อยร่วงคนนี้เจ็บตัว

เพิร์ธ : คนนี้ร่วงบ่อยฮะ (ชี้ไปทางโอม)

แพรว : แต่อย่างที่เราเห็นที่ปล่อยมามีฉากนอกจากฉาก บู๊ แอคชัน ยิงปืน ขับรถจนพี่เฟยบอกว่าโอมวิก (Ohm Wick) เลยยังไงคะในฉากนี้

โอม : ฉากขับรถใช่ไหมครับก็ตื่นเต้นมากเพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือเขาปิดถนนหมดเลย 4 เลนไปกลับขับแต่ว่าก็มีทีมสตั๊นท์คอยช่วยด้วยครับแต่ว่าในการทำเราก็ต้องทำให้เหมือนกับที่สตั๊นท์ทำแล้วฟิล์มนั่งอยู่ข้าง "โอมฉันกลัว ๆ" เราก็เซฟที่สุดแล้วรัดเบลท์นี่คือรัดเบลท์รัดจริง ๆ รัดเลยอะไรอย่างนี้ครับก็มีความสนุกส่วนพอผมเสร็จปุ๊บเที่ยงไม่จบบ่ายเพิร์ธมาอะเล่าต่อ

เพิร์ธ : ของผมหนัก ๆ จะเป็นมอไซต์กับตั้งด่านครับถ้าวันนั้นดีใจที่ได้ขี่ก็รู้สึกว่ามันดี ร้อนด้วยพอได้ขี่แล้วมันดีชอบรู้สึกว่าซิกซงซิกแซ็กแต่หนัก ๆ น่าจะอันนี้แหละเพราะว่ามีดริฟท์มีอะไรด้วย (โอม : ครับ) ของผม..อ๋อผมมีไล่ล่าด้วย

โอม : ใช่มีไล่ล่าด้วยของคุณอะ

เพิร์ธ : ผมนั่งตามรถข้างหลังมาผมก็นั่งอยู่กับสตั๊นท์นี่แหละครับแล้วสตั๊นท์เป็นคนขับเพราะว่าผมเป็นคนนั่งในเรื่องใช่ไหมฮะ ก็ตื่นเต้นดี

โอม : ประสบการณ์ใหม่

แพรว : คือได้ทำอะไรที่เป็นครั้งแรกหลายอย่างเลยใช่ไหมสำหรับเรื่องนี้

โอม : ใช่ครับหลาย ๆ อย่างเลยครับ

แพรว : ถ้าขอหนึ่งอย่างที่รู้สึกว่าตื่นเต้นที่สุดที่ได้ลองทำ

โอม : ของผมนะผมว่ายิงลูกแบลงค์ ลูกแบลงค์คือปืนยิงแล้วมีเสียงเหมือนปืนจริงแต่ไม่มีกระสุนออกมา ไม่รู้ว่านิยามถูกด้วยไหมแต่คิดว่าเป็นประมาณนั้นคือตกใจมากครับตอนที่ยิงนัดแรกไปไม่เคยไง คือเราเคยแต่ยิงปืน ๆ ใหญ่ที่แบบ ร.ด. (นักศึกษาวิชาทหาร) อันนั้นเฉย ๆ เพราะเราอยู่ในการฝึกเราเข้าใจได้แต่อันนี้ในละครเราต้องยิงปืนครั้งแรกไม่รู้มันเป็นยังไงมันจะดีดเปล่าวะ มันจะนู้น จะนี่ จะนั่น อะไรอย่างนี้ เสียงดังด้วยอะไรอย่างนี้ครับก็ตื่นเต้นครับเห็นเขาบอกลูกละ 50 บาท เราก็พยายามไม่ยิงเล่น

แพรว : สรุปยิงไปกี่ลูกคะวันนั้น

โอม : ไม่เยอะครับเพราะอันตรายด้วยก็เลยต้องเซฟครับ

เพิร์ธ : ก่อนบอก 50 บาทนี่กดไปกี่เม็ด

โอม : ไม่ ๆ กด กดบีบีกัน (BB GUN) อันนั้นได้

แพรว : ก็ถือว่าได้ลองยิงปืนครั้งแรก

โอม : ใช่ครับ

แพรว : แล้วเพิร์ธล่ะ

เพิร์ธ : อะไรที่ตื่นเต้นเหรอครับ

แพรว : ใช่รู้สึกว่าได้ลองทำครั้งแรกแล้วตื่นเต้นที่สุด

เพิร์ธ :  น่าจะการที่เจอโอมภวัต ฮ่า ๆ ตื่นเต้นที่ได้ทำรู้สึกว่าน่าจะเป็นบู๊จริงจังเรื่องแรกที่มีคิวเยอะ ๆ ขนาดนี้ 

โอม : อืมแล้วก็ใส่อินเนอร์เต็ม

เพิร์ธ : ใช่ผมรู้สึกตื่นเต้นกับตรงนี้ครับที่ไม่เคยมีเรื่องไหนพาผมขึ้นไปสุดขนาดนี้มาก่อนเลยครับ สุดจริง

โอม : สุดจริงครับ ผมกลัว

แพรว : กลัวเขาจริงเหรอ

เพิร์ธ : ก็พูดไป

โอม : กลัวจริง ๆ พี่

แพรว : ทำไมถึงกลัว ตอนซีนอารมณ์หรือว่า..

โอม : ซีนอารมณ์แต่มันเป็นซีนอารมรณ์คือเอาง่าย ๆ เวลาคนโมโหหรือคนโกรธพร้อมจะทำทุกอย่างอยู่แล้วแต่เป็นการโกรธที่กระชากคอเสื้อที่ต้องต่อยนึกออกไหมสมมติในซีนมันให้ต่อยครั้งเดียวแต่คนมันโกรธอยู่แล้วไม่รู้ว่าจะต่อยกี่ครั้งแล้วต้องตั้งรับยังไงปกรณ์ไม่สู้

เพิร์ธ : พี่ชายไง

โอม : พี่ชายอะ..ใช่ ยังไงก็ตามเราออกอาวุธไม่ได้เลยอะ รับอย่างเดียวโดยปกติผมไม่ได้รับอย่างเดียวไง

เพิร์ธ : มีสวนด้วย

โอม : อ่า..แต่ว่าอันนี้แบบโอ้โหตกใจเลย ใช่ครับ

แพรว : ก็คือเขาน่ากลัวจริง ๆ 

โอม : น่ากลัวจริงครับ

แพรว : เพราะเป็นโหมดที่เราไม่เคยเห็นเพิร์ธในมุมนี้

โอม : ใช่ไม่เคยเห็นแล้วก็กลัวถอดร่างออกไม่ได้

เพิร์ธ : ต้องดู

แพรว : แล้วเพิร์ธถอดร่างออกได้ไหมคะ

เพิร์ธ : ได้ครับ

แพรว : พอคัทปุ๊บเราแบบ

โอม : ใช้เวลานิดหนึ่ง

แพรว : ต้องใช้เวลาหน่อย

เพิร์ธ : แป๊บหนึ่งครับ แล้วก็ได้เลย

แพรว : มีวิธีไหมแฟน ๆ อยากรู้ทั้งสองคนทั้งสองคนมีวิธีที่เอาตัวเองออกมาจากบทได้ไหมหรือว่ามันติด

เพิร์ธ : เปลี่ยนเรื่องโฟกัสครับ แบบอาจจะไปคิดอย่างอื่นไปดูอย่างอื่นหาอะไรทำกลับมาคุยกับพี่โอมอะไรแบบนี้ให้แบบเปลี่ยนเรื่องอื่นเอาครับ

โอม : แต่ลึกจริงครับต้องไปดูเหมือนกันเพราะว่าผมยังตกใจเลยตอนที่ผมเจอซีนอารมณ์กับเพิร์ธครั้งแรกที่มันมีแอคชันด้วยผมก็ตกใจเหมือนกันนะ แต่ถือว่าดีมากเพราะว่าเล่นแล้วถึงพอเราเริ่มรู้จังหวะก็แบบอะมาเลย ๆ อะไรอย่างนี้ ใช่ครับ

แพรว : แสดงว่าทั้งสองคนเหมือนได้เรียนรู้และได้ค้นพบตัวเองในอีกมุมหนึ่งในเรื่องนี้หลาย ๆ เรื่องเหมือนกัน

โอม : ผมว่าผมได้เจอเยอะเลยครับ

เพิร์ธ : จริง ๆ ต้องขอบคุณนักแสดงด้วยครับทุกคนพาเราไปถึงจุดนั้น รวมถึงตัวพี่ด้วยที่แบบพร้อมที่จะบวกด้วยกันแบบไม่มีอะไรมากั๊กอะไรอย่างนี้

โอม : ใช่หรือว่าบรรยากาศต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นซีนสมมติเวลาเราบวกกันมีพี่เตยอยู่อย่างนี้สิ่งที่เกิดขึ้นพี่เตยยืนร้องไห้ในบทไม่ได้บอกให้ร้องไห้เพราะเขากลัวเพราะเขาเห็นว่าเราสองคนเป็นน้องอะไรอย่างนี้แล้วแบบนึกว่าจะต่อยกันจริง ๆ แล้วเขากลัวน็อตหลุดเขาร้องไห้เลย

แพรว : คือพูดขนาดนี้คืออยากดูแล้วนะเพราะว่าในเรื่องต้องเดือดมาก ๆ 

โอม : จริง ๆ คือผมช็อกเพิร์ธเสร็จสั่งคัทแล้วช็อกพี่เตยอีกพี่เตยร้องไห้ทำไม ใช่..จากต้องปลอบเพิร์ธปลอบพี่เตยแทน

เพิร์ธ : วุ่นวายนะ

โอม : แต่คือทุกคนรับรีแอคกันหมดทุกคนมีส่วนร่วมที่หล่อหลอมให้ตัวละครทุกตัวเกิดขึ้นมาได้หมดครับ

แพรว : อันนี้คือในมุมเดือด ๆ ดราม่ามีมุมขำ ๆ บ้างไหมขอแชร์แบบบรรยากาศการถ่ายทำที่แบบสนุก ๆ หน่อยค่ะ

เพิร์ธ : จริง ๆ เรื่องนี้มันหนุกอย่างหนึ่งนะ สุขก็สนุกสุดรักกันสุด ๆ เกลียดก็เกลียกันแบบ..

โอม : สุขก็สุขจริง ๆ เหมือนเวลาผมเล่นกับเพิร์ธเลย อะถ้าอย่างที่เห็นใน Trailer แล้วกันก็เป็นซีนแบบที่ไปยืนกันบนดาดฟ้าโวยวายใส่ชุดนักเรียนอันนั้นก็มีอะไรที่สุขมาก ๆ กระโดดขี่คอกันจนหอบแล้วหอบอีกกลิ้งตีลังกากันเช้าด้วยวันนั้นซีนแรกที่ถ่ายอะไรอย่างนี้ครับแต่ก็เล่นกันสุดหรือว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอีกก็ต้องไปดูกัน

เพิร์ธ : ไปดูไปติดตามกันไม่หลุดสปอยล์

โอม : คือผมชอบเรื่องนี้ตรงที่ว่ากราฟมันค่อนข้างสวิงจริง ๆ สุขก็สุขสุด ทุกข์ก็ทุกข์สุด ๆ ไปเลยอะไรอย่างนี้แล้วเป็นทุกตัวละครไม่ใช่กับตัวละครใดตัวละครหนึ่งใช่ครับ

แพรว : ซึ่งเราจะได้เห็นแบบซีนอารมณ์ที่มันไปสุดทุกด้านจริง ๆ ถ้าเกิดเป็นโมเมนต์ในชีวิตจริงบ้างล่ะอันนี้ในเรื่องเราเป็นพี่น้องกันจากรักกันก็ต้องเดือด ๆ กันเนาะ ถ้าในชีวิตเราทั้งสองคนสนิทกันระดับไหนคิดว่าถ้าสมมติเต็ม 10 ให้เท่าไหร่

เพิร์ธ : 10 ผมให้ 10 เลยแล้วกันผมให้เต็มแม็กซ์เลยเต็มคาราเบล

โอม : เช่นกันครับ ๆ 

เพิร์ธ : เพราะมันอยู่ด้วยกัน มันอยู่ด้วยกันตลอดอะครับได้เห็นมุมที่ไม่มีใครเห็นที่คนอื่นไม่เห็นกันอะไรแบบนี้ซึ่งมันเป็นแบบเออ..นี่คือนับถือเป็นเหมือนพี่แท้ ๆ ผมอีกคนหนึ่ง

โอม : อันนี้ก็เหมือนน้องผมจริง ๆ คือเราได้เห็นมุมที่เซนซิทีฟซึ่งกันและกันในวันที่เราแบบแย่มาก ๆ หรือเขาแย่มาก ๆ อย่างนี้มันอยู่ด้วยกันจริง ๆ แล้วก็เอาจริงบางฟิลลิ่งผมไม่เคยเป็นกับใครเลยผมก็เป็นกับเพิร์ธอะไรอย่างนี้ (เพิร์ธ :อืมเหมือนกัน) ที่แบบไม่เคยเห็นซึ่งกันและกันใช่ครับ

แพรว : คือไว้ใจกันจนเผยด้านที่แบบไม่เคยแสดงออกให้คนอื่นได้เห็น

เพิร์ธ : เผยมุมอ่อนแอ หลาย ๆ อันครับ

โอม : มุมอ่อนแอหรือว่ามุมสุดโต่งบางอย่างของตัวเอง

แพรว : ขอย้อนกลับไปได้ไหมยังจำวันแรกที่เจอกันได้ไหมคะตอนนั้นเป็นยังไงบ้าง

โอม : ผมจำได้ครับ อันนี้ผมเล่าให้ฟังดีกว่าวันแรกที่เจอกันผมว่าเพราะวันแรกนี่แหละทำให้เป็นอย่างนี้เพราะ First Impression ผมดีมากคือตอนนั้นผมจะไปสยามต่อเรียนเสร็จไปกับเพื่อนผมคนหนึ่งนั่งวินมอไซต์ไปถึงรถไฟฟ้าจากมศวเจอเพิร์ธยืนรอ ตอนนั้นน้องเป็นนักแสดงแล้วมีชื่อเสียงด้วย (เพิร์ธ : หัวเกรียน ๆ ) เราก็แบบว่าเด็กต้องหยิ่งแน่เลยว่ะน้องเขาต้องแบบนี่แน่เลย ไม่! เราใส่ชุดนักศึกษาน้องใส่ชุดนักเรียน "หวัดดีครับพี่" แล้วแบบ Break The Wall ทุกอย่างเลยอะแบบอยู่กับเพื่อนน้องมารยาทดีมากเลย จริง ๆ นะจนแบบไปถึงสยามแล้วน้องไม่หยิ่งไม่ถือตัวไม่ได้อะไรทั้งสิ้นไม่แบบผมเจ๋งผมอะไรไม่มีเลย จนไปถึงแล้วเราก็แบบเออดีว่ะ ดีจริง ๆ แบบเรารู้สึกว่าเป็น First Impression ที่ดีมากจนกระทั่งมีโอกาสได้ไปปาร์ตี้กันมีโอกาสได้คุยกันมากขึ้นหลังจากนั้นแล้วก็มีเรื่องราว ๆ ดีเกิดขึ้นอะไรอย่างนี้ครับมันก็เลยทำให้เป็นความรู้สึกที่ดีที่ได้เจอน้องหลังจากนั้นก็เหมือนเราไม่ได้ทำงานอยู่ด้วยกันเนาะ ก็เลยไม่ค่อยได้เจอกันจนกระทั่งเริ่มมาสนิทกันเริ่มคุยเรื่องรถเริ่มอะไรอย่างนี้ (เพิร์ธ : มาเจอกันอีกที) คุยกันถูกคอก็เลยสนิทกันมา..

แพรว : คือชอบเหมือนกัน

โอม : ใช่..หลาย ๆ อย่างที่ชอบเหมือนกันครับก็เลยสนิทกันมาอีกเป็นปีจนมีโอกาสมาเจอ "สองเดือด"

เพิร์ธ : แล้วจริง ๆ เขาเป็นคนช่วยผมหลาย ๆ อย่างมากแบบเบื้องหลังลึก ๆ เป็นคนที่คอยซัพพอร์ตผมตลอดตั้งแต่ผมเข้า GMMTV มาเนี่ยฮะหลาย ๆ อย่างแบบคอยซัพพอร์ตผมตลอดโดยที่อาจจะไม่มีใครรู้อะไรแบบนี้ฮะ มาถึงทุกวันนี้นี่เฮียนะครับ (ไหว้กัน)

โอม : ไม่ผมก็ต้องบอกอย่างนี้แล้วหลังจากนั้นเราก็เจอแต่เรื่องดี ๆ ใช่ปะ เจอแต่ว่าด้านดี ๆ เจอแต่แบบซัพพอร์ตในมุมดี ๆ จนกระทั่งแบบสมมติพอผมเริ่มไม่โอเคน้องอยู่ข้าง ๆ ผมทุกโมเมนต์ ทุกโมเมนต์อะพี่จริง (เพิร์ธ : มาเวย์ซึ้งกันซะแล้ว) ทุกโมเมนต์จริง ๆ นะคิดดูดิแบบว่ามันจะมีใครที่อยู่กับเราขนาดนี้แล้วแบบไม่ได้รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เพิ่งมารู้จักกันแบบอะถ้าเจอแรก ๆ ก็ปี 1 แต่ว่ามาสนิทกันจริง ๆ ปี 3 ปี 4 อย่างนี้แต่แบบอยู่ข้าง ๆ จริง ๆ 

แพรว : จริง ๆ ถ้านับรู้จักกันกี่ปีแล้วคะ

เพิร์ธ : หูย..นานพี่

โอม : รู้จักกันนานอยู่ครับ 4-5 ปีแล้ว 5 ปีได้ครับแต่ไม่ได้สนิทกันไม่ได้สนิทกันเลยคือก็มีรีพลายสตอรี่ไอจีนาน ๆ ทีในเรื่องเดียวกันอะไรเงี้ยในเรื่องที่ชอบเหมือนกันใช่นาน ๆ ทีเลย

แพรว : คือของโอมประทับใจน้องตั้งแต่เจอครั้งแรกเลยเพราะรู้สึกว่าเป็นเด็กที่น่ารัก

โอม : ใช่ ๆ ครับมารยาทดีมีสัมมาคารวะอะไรอย่างนี้

แพรว : แล้วเพิร์ธล่ะเพิร์ธต้องเล่าตั้งแต่เจอโอมครั้งแรก

โอม : จำได้เปล่า

เพิร์ธ : จำได้ก็ดูเป็นพี่ที่เฟรนลี่ดีฮะเหมือนที่เขาบอกด้วยเขาเข้ามาบางคนรุ่นพี่บางคนจะแบบถือตัวหน่อยแบบเป็นพี่ในวงการเราหวัดดีเขามันก็เป็นเหมือนมุมกลับกันเขาก็เฟรนลี่ใส่เราเขาก็คุยกับเราแบบนี้ฮะ ยิ้มเลย..จำได้ตอนนั้นซึ่งเขาน่ารักกับเราฮะ เราก็เลยรู้สึกว่าคนนี้น่าคุยด้วยน่าคบด้วยอย่างนี้ครับ

แพรว : แล้วพอแบบชอบอะไรเหมือน ๆ กันก็เลยยิ่งสนิทกันกิจกรรมอะไรที่ไปทำด้วยกันบ่อยมากที่สุด

โอม : ฮ่า ๆ ๆ ๆ

แพรว : ทำไมขำดังมาก่อนเลย

เพิร์ธ : มันเยอะมากพี่มันเยอะเหลือเกิน

โอม : ให้เพิร์ธตอบดีกว่าครับ

แพรว : บ่อยที่สุด

เพิร์ธ : บ่อยที่สุด..ลุยแล้วกัน ลุย ๆ 

โอม : ลุยอะไร

เพิร์ธ : ขับ ATV 

โอม : จริง ๆ มีหลายอย่างปาร์ตี้ด้วยกันคุยเปิดใจกันหรือว่าแบบขับรถเล่นกันครับมันก็มีหลาย ๆ อย่าง

เพิร์ธ : ปรึกษาได้ครับต่างคนต่างปรึกษาซึ่งกันและกันอันนี้บ่อย แล้วก็หลายอย่างเยอะมากฮะ

แพรว : คือเราคุยกันทุกวันไหมคะ

โอม : ไม่ได้คุยแบบตลอดเวลาครับมีอะไรก็ทักไปคุยตลอด

แพรว : ถ้ามีปัญหาอะไรหรือจะแชร์อย่างนี้

โอม : ไม่ได้ถึงขั้นแค่ต้องมีปัญหาอย่างเดียวด้วยคือแบบสมมติว่าจอยเพลย์ 5 อีกอันหนึ่งต่อยังไงผมจะโทรไปถามเพิร์ธล่ะอะไรอย่างนี้

เพิร์ธ : ประมาณนั้นทุกเรื่อง

แพรว : ฉะนั้นต้องรู้ใจกันประมาณหนึ่งแล้วล่ะ
 
เพิร์ธ : อันนี้เข้าเกมเหรอ

โอม : ได้แต่กลัวตอบผิดแล้วเสียชื่อ

แพรว : ขอเริ่มที่เมนูโปรดของอีกฝ่ายหนึ่ง เพิร์ธต้องตอบของโอม โอมต้องตอบของเพิร์ธ

เพิร์ธ : แป๊บนึงนะ กินได้ทุกอย่างเลยแป๊บนึง

โอม : ผมพอจะได้อยู่ครับ

แพรว : งั้นให้โอมตอบก่อนเมนูโปรดของเพิร์ธ

โอม : กาแฟครับ      

แพรว : กาแฟอะไรเอ่ย

โอม : กาแฟสีดำ ๆ ไม่รู้เรียกว่าอะไร

เพิร์ธ : อเมริกาโน่

โอม : สีดำ ๆ ที่เป็นสีออกน้ำตาลเข้ม ๆ 3-4 แก้ววันหนึ่งจนผมแบบว่าเพิร์ธเบาหน่อยกินกาแฟอย่างเดียว

เพิร์ธ : ผมแรก ๆ ผมกินเยอะครับ 5-6 แก้วเลยต่อวัน

โอม : กาแฟ ๆ ๆ อย่างเดียวเลย

แพรว : ทำไมอะเราง่วงเหรอลูก

เพิร์ธ : มันไม่ตื่นพี่ มันต้องบิ้วเอนเนอร์จี้ขึ้นมาครับ

แพรว : ก็คือเป็นอเมริกาโน่ ร้อน หรือ เย็นคะ

โอม : เย็นครับ

เพิร์ธ : เย็นครับ รู้ใจ

แพรว : เมนูโปรดของโอมคืออะไรคะเพิร์ธ

เพิร์ธ : ผมรู้ล่ะ เอากินบ่อยแล้วกันเอาขอ 2 อย่างมีกล้วย ๆ นี่จะบ่อยผมเห็นบ่อยแล้วก็ขนมปังกับน้ำตาลขนมปังเนยนมในกองกินบ่อย ถูกปะ!?

โอม : ใช่ผมชอบกินแป้งที่มันมีความหวานแต่ไม่มีไส้สมมติครัวซองต์ที่มันเป็นแป้งเปล่า ๆ ไม่ต้องมีไส้ช็อกโกแลตไม่ต้องมีอะไรแต่มันหวาน

เพิร์ธ : แต่ราดนมเยอะเหมือนกันนะ

โอม : ไม่ ๆ เขาทำมาให้

แพรว : คือขอแป้งที่หวานกินบ่อยขนาดไหนที่เพิร์ธเห็นพี่โอม

โอม : กินได้เรื่อย ๆ 

เพิร์ธ : เกือบทุกเช้าเวลาผมกินข้าวในกอง

โอม : จนกระทั่งผมรู้สึกว่าผมต้องหยุดกินแล้วล่ะเพราะว่าเหมือนติดเสพติดไปเลยว่ากินข้าวเสร็จต้องกินอันนี้ต่อหรือบางทีกินไปกับข้าวเลยจริง ๆ ครับ

แพรว : กินไปกับข้าวเลย โอเค..ขออีกหนึ่งคำถามไอเทมที่อีกฝ่ายหนึ่งต้องพกติดตัวไปตลอดไอเทมโปรด

โอม : เดี๋ยว ๆ นึกก่อน ๆ 

เพิร์ธ : ไรวะ

โอม : ยากจังเลยอะ

แพรว : มีคำตอบในใจกันไหมคะให้เพิร์ธตอบก่อน

เพิร์ธ : ไอเทมอะไรที่พกบ่อย

แพรว : ไอเทมที่โอมพกติดตัวเป็นประจำคืออะไรคะ

เพิร์ธ : ขอเป็นแบบช่วง ๆ ได้ไหมครับ 

แพรว : เอาช่วงนี้ ๆ

เพิร์ธ : เอาช่วงที่แล้วก่อนได้ไหม ผ้าพันเท้าครับ พันเล็บหลุด

โอม : ครับพกติดตัวจริง ๆ ครับ

แพรว : เดี๋ยวนะอันนี้ถือเป็นไอเทมเหรอ

เพิร์ธ : แล้วชอบเอามาฝากด้วย เอามาฝากผมเอามาฝากเฉย ๆ เป็นที่ระลึก ฮ่า ๆ พกบ่อย

แพรว : โอมเอาไปฝากเพิร์ธด้วย

เพิร์ธ : ใช่เอามาฝาก

โอม : ครับ

เพิร์ธ : เป็นของที่ระลึก

แพรว : จริงเหรอ

โอม : ครับผม แหม่..คุณ

แพรว : แล้วถ้าเป็นไอเทมช่วงนี้ล่ะตอนนี้เขาหายดีแล้วเพิร์ธตอนนี้เขาพกอะไรคะ

เพิร์ธ : เขาไม่ค่อยพกอะไรเท่าไหร่เขามาแต่ตัวอย่างเดียวส่วนใหญ่

โอม : ฮ่า ๆ ๆ ใช่มาแต่ตัวอย่างเดียว

เพิร์ธ : มาแต่ตัวส่วนใหญ่ เอากุญแจรถแล้วกันเพราะไปไหนมาไหนก็ต้องใช้รถก็อาจจะเป็นกุญแจรถ

โอม : ก็มีแค่กุญแจรถกับโทรศัพท์จริงครับ 2 อย่างมีแค่นี้แหละผมไม่พกอะไรไปเลยไปกองถ่ายไม่มีอะไรเลย

แพรว : ไปแต่ตัวจริง ๆ 

โอม : ใช่ครับ

แพรว : แล้วเราไม่มีอย่างอื่นเลยเหรอพวกกระเป๋า

โอม : ถ้าหลัง ๆ จะมีแปรงสีฟันแปรงสีฟันก็พกบ่อยจำเป็นมากเป็นคนชอบแปรงฟัน

เพิร์ธ : อันนี้แปรงยัง

โอม : แปรงแล้ว

แพรว : เขาเป็นบุคคลที่ไปแต่ตัว อะ..ตอบของเพิร์ธบ้างค่ะ

โอม : ของผมลูกอมครับ เพิร์ธมีลูกอมในกระเป๋า 3-4 กล่อง

เพิร์ธ : เออ..ใช่

โอม : หรือว่าจะเป็นพวกอุปกรณ์ดูแลผิวหน้าเช่นที่โกนหนวด กระดาษซับมัน หรือว่าลิปอะไรอย่างนี้ที่แบบดูแล เฮ้ย..แบบดูดิบ ๆ อย่างนี้เขาดูแลตัวเองเยอะมากนะ

เพิร์ธ : ครับ

โอม : คือเขาอาบน้ำนานมาก แล้วเวลาล้างหน้าเขาล้างหน้านานมาก

เพิร์ธ : ต้องสะอาดหน่อย

โอม : ใช่..คือแบบล้างหน้าผู้ชายสมมติเพื่อนมาปาร์ตี้ขึ้นไปอาบน้ำก็คงแบบเดี๋ยวกูรีบอาบเดี๋ยวลงมาต่อ ไม่..นี่นั่งหายไปครึ่งชั่วโมงเสร็จขึ้นไป "เสร็จยังเนี่ย" นั่งทาครีม ดูแลตัวเอง เป่าผม ไดร์ผม หวีผม จริงจริ๊งเขาดูแลตัวเองดีมาก ๆ ครับ

เพิร์ธ : ต้องสักหน่อยแหละ ใช้หน้าหาเงินนะ

แพรว : อาบน้ำนานสุดกี่นาที

โอม : เพิร์ธมันเป็นชั่วโมงอะ

เพิร์ธ : โห้ย..ถึงเหรอ

โอม : จริงเอารวมหมดทุกโปรเซส (Process)

เพิร์ธ : อ่ะประมาณชั่วโมงหนึ่ง

โอม : คือเอางี้ดีกว่าสมมตินั่งกินข้าวกันอยู่ "พี่ผมไปอาบน้ำแป๊บนึง" คำว่าแป๊บนึงมันคือหนึ่งชั่วโมงแล้วหายไปเลยแล้วเดี๋ยวลงมาใหม่พร้อมกับเสื้อแขนกุดกับกางเกงขาสั้น

เพิร์ธ : จำรายละเอียดดีนะ จำเป๊ะ ๆ 

โอม : สีดำด้วยแล้วเป็นเสื้อแขนกุดไม่ใช่เสื้อแขนกุดธรรมดา เป็นเสื้อแขนกุดที่ชอบเอาเสื้อมาตัด

เพิร์ธ : จริง ๆ พี่

แพรว : เขาเก็บดีเทลทุกอย่างเลยอะ

โอม : เพราะว่ามันอยู่บ้านผมหลายตัวไง ยืมกลับบ้านไปไงใช่  

แพรว : จริงไหมคะเราเป็นชั่วโมงจริงไหม

เพิร์ธ : ก็รวมชั่วโมงหนึ่งได้วันหนึ่งมีตั้ง 24 ชั่วโมงเราก็เอาเวลามาดูแลตัวเองหน่อย หน้าเรา..

แพรว : งั้นเพิร์ธต้องแชร์แล้วแหละสเต็ปบิวตี้ลูทีนในแต่ละวันเพิร์ธเป็นยังไงคะ

เพิร์ธ : จริง ๆ ก็ได้อะไรมากนะพี่ก็แค่สระผม ลงครีมนวด ล้างหน้า อาบน้ำ แปรงฟัน แปรงลิ้น ประมาณนี้เสร็จปุ๊บอันนี้

โอม : เสร็จขบวนการทำความสะอาดแล้ว

เพิร์ธ : ทาครีมช่วงนี้เหลือครีมตัวเดียวเพราะแพ้สิวขึ้นก็เลยเหลือตัวเดียว

โอม : อ่า..ใช่เพราะว่าเพิร์ธเป็นคนแพ้ง่ายทีนี้ค่อนข้างเซนซิทีฟกับเรื่องสกินแคร์นิดหนึ่งไง

แพรว : ก็เลยเหลือตัวเดียวแล้วจากเมื่อก่อน

โอม : มีเต็มเลย

เพิร์ธ : เยอะครับพี่เราก็ใช้ตามเขานี่แหละ

แพรว : พอบำรุงครีมแล้วเป็นไงต่อ

เพิร์ธ : บำรุงครีมก็นั่งเป่าผม

โอม : ก็นั่งเป่าผมชิลล์นั่งมองตัวเองในกระจก

เพิร์ธ : เดี๋ยว ๆ เว่อร์แล้วก็เว่อร์ไป

โอม : อยู่อย่างนี้เมื่อไหร่จะเสร็จวะ อยู่อย่างนี้ "แป๊บนึงพี่ ๆ"

เพิร์ธ : ผมมันหนาไงมันเป่ากว่าจะแห้งเดี๋ยวเห็ดมันขึ้นสมมติถ้าไม่เป่าผมใช่ปะล่ะ

แพรว : เป่าผมเสร็จแล้วไงต่อ ๆ 

เพิร์ธ : ก็ลงไปทำกิจกรรมอย่างอื่นฮะ

โอม : ใส่น้ำมันที่ผมก่อน 

เพิร์ธ : มีด้วย

โอม : ไดร์ด้วยนิดหนึ่ง

เพิร์ธ : แล้วแต่ครั้ง

โอม : แล้วแต่ครั้ง โกนหนวดบ้างบางที

แพรว : ก็คือทั้งหมดทั้งมวลนี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง ตัดไปที่โอมโอมอาบน้ำกี่นาที

โอม : ผมก็อาบน้ำนาน

เพิร์ธ : นาน แหม่..เออ

โอม : ผมไม่ได้นานการใช้สกินแคร์แต่ผมนานการอาบน้ำ

เพิร์ธ : ขัดตัว

โอม : ผมชอบนั่งอาบน้ำแล้วขัดตัว

เพิร์ธ : ดูหน้าแมน ๆ นั่งขัดตัว

โอม : จริ๊งก็ตอนเด็ก ๆ ไม่ทำแล้วป๊าด่าแบบตอนเด็ก ๆ ถ้าอาบน้ำเสร็จแล้วไม่มีรอยแดงที่ตัวโดนว่านะทำไมไม่ขัดตัว

เพิร์ธ : นั่งหวีขนรักแร้ไหม

โอม : ฮ่า ๆ ไม่ขนาดนั้น ๆ 

เพิร์ธ : เส้นให้มันตรง ๆ

แพรว : ถ้าเกิดคะแนนเต็ม 10 ให้ความดื้อของอีกฝ่ายให้เท่าไหร่ดีคะ

โอม : ผมให้สัก 8 แล้วกัน

แพรว : ทำไมอะ

โอม : คือเพิร์ธไม่ได้เป็นคนดื้อ ไม่ได้เป็นคนดื้อเลยแต่ต้องมีเหตุผลคุยกับเขาว่าทำไมอะไรอย่างนี้ แต่ว่าเพิร์ธจะมีความเขาเรียกว่าไงมีความคิดเป็นของตัวเองว่าแบบวันนี้แพลนไว้แล้วว่าจะอย่างนี้ ๆ แล้วทุกอย่างจะตามแพลนเขาแต่เขาแค่ไม่พูดและเขาไม่ดื้อแต่เขาจะหาวิธีปฏิเสธที่สุภาพมาก ๆ 

เพิร์ธ : ดื้อเงียบเหรอ

โอม : ใช่มีความดื้อเงียบ 2 คะแนนน่ะคือดื้อเงียบ แต่ไม่ได้ดื้อแบบน่าเกลียดคือดื้อเพราะมีเหตุผลของตัวเอง ถ้าเราต้องการชนะเหตุผลที่เขาตั้งมาเราต้องมีเหตุผลที่ดีกว่าในการเอาชนะเขาประมาณนี้

แพรว : ดื้อแบบหน้าใส ๆ 

โอม : ดูไม่ออกเลยว่าดื้อ ดูไม่ออกเลย

แพรว : ดื้อเงียบเอาไป 8 คะแนนค่ะ เพิร์ธ

เพิร์ธ : ผมให้ 8 แล้วเหมือนกันนะเขาก็จะมีความอย่างพี่โอมเหรอ จริง ๆ ก็ไม่ค่อยดื้อเท่าไหร่นะถ้าอยู่กับผมอาจจะด้วยผมชอบความตรงไปตรงมาของเขาด้วยอยากไปไหนก็บอกกันตรง ๆ อยากทำอะไรก็บอกซึ่งมันเป็นอะไรที่ดีมากไม่ต้องมีชั้นเยอะอะพี่ปกติเราไปข้างนอกเราจะเจอคนที่มีชั้นเยอะไปหมดดูยากแต่อันนี้เป็นคนตรง ๆ เป็นคนมีอะไรพูดเป็นคนมีอะไรบอกซึ่งก็ไม่ได้ดื้อหรอกก็อยู่ได้ง่าย ๆ สนุก

แพรว : สรุปดื้อไหม

เพิร์ธ : บางครั้งบางคราวฮะ ไม่ดื้อหรอกเราอยู่กันเองไม่ค่อยดื้อนะ

โอม : ไม่ดื้อแต่ว่าน่าจะเจ้าอารมณ์มากกว่า หมายถึงว่าไม่ได้เจ้าอารมณ์หัวร้อนแต่หมายถึงว่าแบบชอบเถียงอะ

เพิร์ธ : อ่า..ใช่ เขาชอบเถียง ชอบตั้งคำถาม ขี้สงสัย

แพรว : แล้วเขาได้คำตอบไหมเวลาเราตั้งคำถามหรือว่าหนีเลย

โอม : ไม่หนี..เพิร์ธก็พูดก็สวดเหมือนกันครับก็โดนตั้งคำถามจนเราคล้อยตามเพิร์ธไปได้

แพรว : ก็คือได้ตอบได้เวลาเขามีคำถาม

เพิร์ธ : ตอบได้ครับสมมติเรื่องที่เรารู้หรือว่าเราคิดว่า..

โอม : แต่จะเป็นคำตอบในอีกมุมมองหนึ่งที่ผมไม่ได้มองในมุมเดียวกันแล้วผมก็จะเอามานั่งคิด

เพิร์ธ : แล้วเราไม่ได้มานั่งบังคับกันนะ ไม่ต้องคิดตามหรือว่าอะไรแบบนี้

โอม : แต่ใช้เวลาประมาณหนึ่งในการที่ผมจะเขาเรียกว่าอะไรนะต้องหลายรอบหน่อย

แพรว : ก็คือเป็นถกเถียงประเด็นกันเนาะเป็นทอปปิกหนึ่งกว่าจะจบในทอปปิกนี้ก็ใช้เวลา

โอม : ก็ไม่นานมากครับแต่ก็นิดนึงคือไม่ได้แบบครั้งเดียวจบอะไรอย่างนี้

เพิร์ธ : แต่ไม่ได้บังคับกันนะว่าต้องเชื่อตามนะ ผมว่ามันดีอย่างหนึ่ง

แพรว : อยากรู้ว่าเรื่องอะไรที่ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งเดือดที่สุด

เพิร์ธ : ในชีวิตจริงเหรอครับ เดือดที่สุดไม่ค่อยมีนะ อ่อ..หมายถึงเรื่องคนอื่นที่ทำให้เดือดที่สุดอย่างนี้เหรอ

แพรว : อย่างโมโหหิวอะไรอย่างนี้ ยอมไม่ได้เลยหิวแล้วจะแบบเดือดอย่างนี้เรามีไหม แล้วรู้ไหมอีกฝ่ายหนึ่งจะยอมไม่ได้หรือเดือดเรื่องอะไร

โอม : ผมรู้แต่ผมไม่พูดดีกว่าเพราะมันเป็นเรื่องเซนซิทีฟ

แพรว : อันนี้ยังคิดอยู่

โอม : ตอบไปดิเดือดหมดอะ

เพิร์ธ : เดือดหมด

โอม : ล้อเล่น

เพิร์ธ : อืม..ข้ามดีกว่า ๆ

โอม : ไม่ค่อยเดือดนะ ผมอะไม่ค่อยเดือด

แพรว : เป็นคนใจเย็นทั้งคู่

โอม : คือว่าผมมีเหตุผลแล้วผมรู้ตัวตัวเองทันอะไรอย่างนี้ ใช่ ๆ ๆ 

แพรว : ด้วยความที่สนิทกันขนาดนี้เราต้องพูดถึงอีกคนได้แบบนิยามอีกคนหนึ่งด้วยคำ 3 คำ

เพิร์ธ : ได้

โอม : อะตอบก่อนเลย

เพิร์ธ : จริงใจ เจ้าเสน่ห์ พี่ชายที่แสนดี สามอย่าง

แพรว : ขอโฟกัสคำที่สอง "เจ้าเสน่ห์" นี่ยังไงคะ

เพิร์ธ : เขาเป็นคนมีเจ้าเสน่ห์แบบเวลาไปไหนอธิบายยังไงดีแบบ..

โอม : เนี่ย..รอฟังอยู่

เพิร์ธ : แบบทำงานก็มีคนรักอะไรอย่างนี้แบบเจ้าเสน่ห์

โอม : อ่า..แบบว่าไปเล่นกับทีมงานอะไรอย่างนั้น รู้วิธีเข้าหาคน

เพิร์ธ : เออใช่ ประมาณนั้น

แพรว : เป็นคนมีเสน่ห์อยู่กับใคร ๆ ก็รักใช่ไหม รอยยิ้มด้วยไหม

เพิร์ธ : รอยยิ้มของ..แท็กพี่ชื่ออะไรนะ

โอม : #ยิ้ม5พันของโอมภวัต ฮ่า ๆ

เพิร์ธ : ยิ้มโชว์ฟันหนึ่งที ฮ่า ๆ 

แพรว : แล้ว "พี่ชายที่แสนดี" เป็นไงบ้าง

เพิร์ธ : เหมือนที่ตะกี้ (เมื่อกี้) พูดไปครับเขาเป็นคนช่วยผมเบื้องหลังทั้งหมดโดยที่เขาไม่ได้ไปบอกใครว่าเขาช่วยผมเขาไปพูดกับหลาย ๆ คนอะไรแบบนี้เพื่อช่วยผมอะฮะ หลาย ๆ เหตุการณ์ครับผมเลยนับถือเขาแล้วก็รักมาก ๆ 

แพรว : คือคอยซัพพอร์ตอยู่ข้างหลัง

เพิร์ธ : ซัพพอร์ตตลอดใช่ครับ

แพรว : โดยที่เราก็ไม่รู้

เพิร์ธ : ผมอะรู้ แต่แบบหมายถึงว่าเขาไม่ได้บอกใคร

โอม : เราไม่ได้คิดอะไร เราแค่รู้สึกว่าก็น้องแล้วน้องนิสัยดีจริง ๆ เราสนิทกับเขาแล้วเราก็แบบว่า น้องก็มีของน้องอะไรอย่างนี้ก็เลยรู้สึกว่าอะไรอย่างนี้ครับใช่

แพรว : ให้โอมพูดถึงเพิร์ธบ้าง 3 คำ

โอม : 3 คำก็ต้องซ้ำกันสองคำก่อน จริงใจ น้องชายที่แสนดี สองคำซ้ำกันอีกคำหนึ่งอะไรดีหว่า มีหลาย ๆ มุมมองที่ทุกคนไม่เคยเห็นคือผมแค่รู้สึกว่าถ้าไม่ได้สนิทมากจริง ๆ จะเห็นเพิร์ธในมุมที่แบบ เรียบร้อย ยังไงก็ได้ ครับพี่ ๆ ๆ ชิลล์ ๆ ไปเรื่อย ๆ ดูแบบไม่ได้คิดอะไรแต่ถ้าได้รู้จักหรือได้สนิทจริง ๆ ผมว่าน้องเป็นคนที่น่าค้นหาและมีอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวตนที่น่าสนใจ

แพรว : ก็คือมีเสน่ห์แหละ

โอม : คือมีมิติในตัวเองมากแต่พูดยังไงดีไม่ได้ตะโกนว่า เฮ้ย..ฉันเป็นคนมีมิตินะ อยู่แค่นี้แต่ถ้าคุณเจาะเข้ามาได้คุณจะเห็นเลยว่าเขาเปร่งประกายขนาดไหน

แพรว : คือเป็นคนที่น่าค้นหา

โอม : แต่เขาจะเลือกคนด้วยนะว่าเขาอยากให้ใครค้นหาเขา

เพิร์ธ : ลึกเหมือนกันนะเนี่ย

แพรว : ไหน "น้องชายที่แสนดี" ยังไงคะโอม

โอม : ก็อย่างที่เพิร์ธบอกเลยครับคือทุกเวลาเนาะไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์หรือว่าอะไรน้องก็อยู่ข้างผมตลอด คือผมพูดตรง ๆ สมัยนี้หาคนจริงใจยากมากซึ่งน้องเป็นหนึ่งในนั้นผมก็เลยรู้สึกว่าเหมือนเราโตมาด้วยกัน เหมือนโตมาด้วยกันผมรักไอ้ไทยอะน้องชายผมยังไง ผมรักเพิร์ธอย่างนั้นเลย ใช่ครับ

แพรว : เหมือนน้องชายอีกคน

โอม : ใช่อย่างตอนงานมีตที่ได้ขึ้นเวทีสามคน ผมไม่ได้รู้สึกว่าผมมีน้องคนเดียวนะ คนหนึ่งน้องที่โตตามกันมาพ่อแม่เดียวกัน อีกคนหนึ่งน้องชายที่แบบเหมือนสายเลือดเดียวกันเหมือน "สองเดือดเลือดเดียวกัน" อันนี้จริง ๆ เลย เออ..แล้วแบบก่อนตอนนั้นก่อนมีสองเดือดก่อนอะไรด้วยนะไม่รู้ว่าจะมีสองเดือดไม่รู้ว่าอะไรด้วย เราแค่รู้สึกว่าเราอยากให้โอกาสน้องเป็นเวทีล่ะใครบ้างเขาให้หาเกสต์มา โอเคหนึ่งน้องชายเราเรียนกีต้าร์เนาะ สองนี่แหละน้องรักผมอีกคนหนึ่งเพิร์ธเอาขึ้นมาเป็นภาพสามเหลี่ยมที่แบบ..

แพรว : เป็นแบบน้องชายอีกคนหนึ่งจริง ๆ 

โอม : ใช่ครับ

แพรว : ถ้าอย่างนั้นถ้าต้องตั้งฉายาให้กันหนึ่งฉายาแบบพี่ต้องฉายาให้น้องน้องตั้งฉายาให้พี่อะไรดีคะ

เพิร์ธ : ของผมก่อนแล้วกัน "เลือดเดียวกัน" ครับ

แพรว : นี่คือฉายา

โอม : อ่ะ..ถ้าของผม "สองเดือด" ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่มันแบบเข้าใจกันมาก ๆ แล้วก็เหมือนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะเยอะมาก ๆ จริง ๆ ที่แบบว่าทั้งเรื่องราวดี ๆ หรือว่าเวลาเราทุกข์หรือว่าเราเศร้าหรืออะไรอย่างนี้มันมีหลาย ๆ อย่างมาก ๆ จริง ๆ นะคือมันไม่ใช่แค่แบบว่าสมมติว่าผมแย่แล้วผมไปบ่นฝ่ายเดียวอะ มันสลับกันตลอดเลยแล้วบางเรื่องมันก็หลาย ๆ อย่างมันก็แบบเดือด ๆ มันก็สองเดือด เออ..เวลาเล่นปาร์ตี้กันก็สุดอะไรอย่างนี้ครับตื่นอีกทีก็บ่ายสามอะไรอย่างนี้ใช่

เพิร์ธ : "เลือดเดียวกัน" เนี่ยคือพี่น้องกันจริง ๆ เหมือนที่บอกไปมันมีเรื่องปรึกษากันได้ แล้วผมเป็นคนไม่เคยมีพี่มาก่อนอะครับซึ่งมันเป็นอะไรที่รู้สึกดีมากเพราะเหมือนกับมีคนคอยปกป้องเราอยู่ตลอดเวลาหรือว่าไปไหนมาไหนอะไรแบบนี้ฮะ ก็จะมีคนนำทางเราซึ่งเขาจะเป็นนำให้เรา  ผมอะเป็นถ้าพูดตรง ๆ ผมเป็นคนที่อินโทรเวิร์ตจัด ๆ เลย ถ้าไม่มีคนนำผม ๆ จะอยู่แต่บ้านอยู่กับตัวเอง

โอม : อยู่กับตัวเองไม่สุงสิงกับใครไม่คุยกับใครเลย

เพิร์ธ : ใช่แต่เนี่ยเขาพาผมไปเปิดโลกเจอสิ่งใหม่ ๆ ตั้งแรกรู้จักเขามาผมได้เห็นโลกในมุมใหม่ ๆ มากขึ้นกว่าที่เป็นมา   

โอม : พูดเก่งขึ้นแต่ก่อนพูดอยู่ 2 คำจริง ๆ อะครับ ได้พี่ ๆ ๆ  ครับพี่ พูดอยู่แค่นี้พูดอยู่แค่นี้จริง ๆ อะ

เพิร์ธ : ถ้าผมไม่รู้สึกปลอดภัยผมจะไม่ค่อยพูดครับถ้ารู้สึกไม่ปลอดภัยกับใครคนนั้นอะไรแบบนี้ แต่พอเขาเข้ามาจริง ๆ แล้วเราเปิดมันก็กลายทำให้เป็น..

โอม : พูดอะไรก็ไม่รู้เพูดไปเรื่อยแล้วตอนนี้

เพิร์ธ : ไปเรื่อยแล้วไม่ค่อยมีสาระแล้ว สาระไม่มีแล้วตอนนี้

แพรว : ตอนนี้พูดเก่งขึ้นแล้ว กลับมาที่ซีรีส์อีกนิดหนึ่งเพราะวันนี้เราจะได้ดูกันแล้ว

โอม : ใช่ครับวันนี้ตอนแรกแล้วครับ

แพรว : อยากรู้ว่าทั้งสองคนได้เรียนรู้อะไรจากการที่เป็นปกรณ์และปวินถ้าขอแชร์สักหนึ่งมุมมอง

โอม : ผมได้เรียนรู้มุมมองของพี่น้องที่มันอยู่ในสายเลือดเดียวกันจริง ๆ ผมมีน้องชายแล้วก็เคยทะเลาะกันหนักเหมือนกันแต่ให้ตายยังไงต่อให้เราบอกป๊าม้าไม่เอาไม่ยุ่งกับไทยแล้วไม่เล่นกับน้องแล้วไม่เอาอีกแล้วหรือว่าเห็นพ่อแม่เครียดเห็นพ่อแม่ไม่มีความสุขที่เห็นพี่กับน้องทะเลาะกันแต่ลึก ๆ วันหนึ่งเราก็รู้สึกว่าเราอยากคืนดีกับน้องเราอยากดี ๆ กับน้องคือผมว่าเหมือนสองเดือด ๆ คือตอนแรกรักกันมากหรือว่าอะไรมีเรื่องราวต่าง ๆ นา ๆ ทำให้เกลียดกันทำให้ต้องมาตีกันเองแต่ในอินเนอร์ทุกครั้งที่เล่นมันตัดกันไม่ลงจริง ๆ ทุกครั้งที่มองหน้าปวินมันคือน้องอะ ไม่ว่าจะยังไงจะปืนจ่อหน้ามันคือน้องผมว่าสิ่งนี้มันได้เรียนรู้ว่าเลือดเดียวกันมันตัดกันไม่ได้ไม่ว่าจะกรณีไหนก็ตามใช่ครับรีเลทกับชีวิตจริงผมทำให้บางทีมองกลับไปหาครอบครัวอะไรอย่างนี้ใช่ครับ

แพรว : อันนี้ในมุมของโอมแล้วเพิร์ธละค่ะ

เพิร์ธ : ปวินผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ นะครับมีได้เจอคำว่าอะไรที่ไม่ใช่ของเราไม่ควรที่จะไปไขว่คว้ามันมาถ้าวันหนึ่งได้รู้ถึงมันสุด ๆ แล้วก็ "แบกรับภาระ" แล้วกันครับ คำนี้สองอย่างให้ไปดู เห็นว่าเป็นยังไง

โอม : ใช่ผมว่าคำนี้ค่อนข้างหนัก "แบกรับภาระ" คนที่แฮปปี้ดีโดนดูแลอย่างดีบางทีเขาก็มีอะไรอยู่ข้างในเยอะเหมือนกันนะอย่างตัวปวินต้องไปรอดูครับ

แพรว : หลังจากที่เราคุยวันนี้ต้องติดตามแล้วเนาะมีทุกมุมจริง ๆ สำหรับซีรีส์เรื่องนี้มีอีกอย่างหนึ่งที่แฟน ๆ อยากเห็นค่ะอยากให้ทั้งคู่สองสลับบทบาทกันสักซีนหนึ่งได้ไหม เลือกมาเลยเอาซีนไหนที่เราไม่สปอยล์เกินไป

โอม : ผมอยากเหมือนกัน ยากจังเลย..ยากว่ะ

เพิร์ธ : อันนี้ยากมาก

โอม : ใน Trailer เหรอ

เพิร์ธ : "แต่มึงเป็นน้องกูไง"

โอม : เออ..เอาซีนนั้นก็ได้

เพิร์ธ : เกร็ง..เกร็งกิเดสก๊ะเหมือนกันนะเนี่ย

โอม : เกร็งกิเดส ฮ่า ๆ 

เพิร์ธ : "ถ้ากูจะยิงมึงกูยิงมึงไปตั้งนานแล้วแต่ที่กูไม่ยิงมึงเพราะมึงเป็นน้องกูไง"

โอม : "แต่มึงไม่ใช่พี่กู" ฮ่า ๆ 

แพรว : อีกทีหนึ่งได้ไหมเอาแบบดุดัน

โอม : ยาก ๆ อย่าเลย ๆ ไม่เอาให้ไปดูของจริงก่อน

เพิร์ธ : ต้องไปรอติดตาม

โอม : เดี๋ยวสิ..เดี๋ยวภาพมันจำเป็นอย่างนี้ไปดูของจริงก่อนอุตส่าห์เล่นถ่ายกันเป็น 10 เทคเลยนะซีนนั้นอะ

แพรว : ตะกี้น่ารักเลย โอเค..ทั้งสองคนฝากหน่อยซีรีส์จะได้ดูแล้ว

โอม : ไม่! ฝึกพูดไปเรื่อย ๆ (เพิร์ธแตะแขนโอมให้พูด)

เพิร์ธ : ครับผมก็ฝากซีรีส์ สองเดือดเลือดเดียวกัน ด้วยนะครับ Double Savage นะฮะ ทุกวันจันทร์ วันอังคาร เวลาสองทุ่มครึ่งนะฮะ (20:30 น.) ทางช่อง GMM25

โอม : ครับผมแล้วก็ใครดูไม่ทันนะครับสี่ทุ่มครึ่งครับย้อนหลังได้ทาง Viu ครับ

เพิร์ธ : ครับผมพวกเราทุกคนตั้งใจทำกันมากครับ

โอม : เริ่มตอนแรกนะครับคืนนี้ครับวันจันทร์ที่ 17 เมษายน นะครับคืนนี้แล้วนะครับสองทุ่มครึ่งตอนนี้กี่โมงสามโมงห้าชั่วโมงครับเจอกันตอนแรกอีพีหนึ่ง Double Savage EP1 ครับ

แพรว : เจอกันวันนี้

โอม : พรุ่งนี้ด้วยอีกวันหนึ่ง

แพรว : แล้วไปดูกันว่าจะเข้มข้นขนาดไหนโอเควันนี้ขอบคุณทั้งสองคนมาก ๆ ค่ะ

เพิร์ธ / โอม : ขอบคุณครับ (ไหว้)


#DoubleSavageLIVE





cr. GMMTV , (1)

[*พิมพ์เฉพาะส่วนของเพิร์ธและคำถามที่น่าสนใจ]

เพิร์ธ : สวัสดีครับผม เพิร์ธ ครับรับบทเป็น ปวิน ครับ

เลโอ : สงกรานต์ที่ผ่านมาคุณไปทำอะไรมาบ้าง แล้วเพิร์ธล่ะได้ไปสาดน้ำบ้างไหม

เพิร์ธ : สาดน้ำไม่ได้ไปครับแต่ไปเข้าป่าแทนใช่พี่

เลโอ : ไปที่ไหนมา

เพิร์ธ : ไปแถวใกล้ ๆ กรุงเทพนี่ครับเป็นป่าก็ไปรู้สึกว่าได้ค้นพบอะไรบางอย่างครับจริงครับ

เลโอ : ตายล่ะ..ค้นพบอะไรในป่า

เพิร์ธ : ความสงบสุขของชีวิตฮะ

เลโอ : นี่คุณไปนั่งจงกรมหรือว่าอะไร

เพิร์ธ : ไปเดินเล่นพี่

เลโอ : เดินเล่นในป่าแต่ก็รู้สึกว่า เฮ้ย..

เพิร์ธ : ได้ความสงบดีครับ

เลโอ : แต่อากาศก็เย็นสบาย

เพิร์ธ : โห..ร้อนสุด ๆ ฮ่า ๆ 

เลโอ : ต้องบอกว่าซีรีส์เรื่องนี้หลาย ๆ คนได้ดูตัว Trailer ไปปุ๊บผมว่าน่าติดตามมากนะแล้วก็เป็นรสชาติใหม่ ๆ ของ GMMTV ที่ได้ทำซีรีส์แนวนี้มันเป็นซีรีส์ค่อนข้างบู๊นะแล้วก็โตขึ้นด้วยสำหรับพวกคุณทั้งสองคน ได้ไปอ่านคอมเมนต์แฟน ๆ บ้างไหมว่าเขาว่ายังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง เพิร์ธล่ะเป็นยังไงแฟน ๆ ได้ไปอ่านบ้างไหมเขาว่ายังไงบ้าง

เพิร์ธ : ก็ได้อ่านมาครับก็หลาย ๆ คนอาจจะไม่เคยเห็นคาแรกเตอร์ที่พวกผมรับมาแบบนี้ครับอาจจะเห็นความแตกต่างระหว่างงานเก่า ๆ กับงานนี้ครับ

เลโอ : ยากไหมกับการถ่ายทำบทบู๊

เพิร์ธ : จริง ๆ ผมค่อนข้างจะหลงรักกับบู๊อยู่แล้วครับ

เลโอ : เพิร์ธเคยเล่นมาก่อนไหมถ้าแบบบู๊ ๆ หนัก ๆ แบบนี้

เพิร์ธ : เคยมี..มีบ้างครับแต่ก็มาเจอเรื่องนี้ที่มีแบบจริงจังขึ้นมาหน่อยครับพอยิ่งได้เล่นก็รู้สึกว่าคราวนี้ตกหลุมรักหนักเข้าไปอีกชอบมาก

เลโอ : มีฉากไหนที่ถ่ายทำแล้วรู้สึกว่าเป็นฉากที่จำได้โคตรยากเลยไหมในเรื่อง

เพิร์ธ : ของผมน่าจะเป็นซีนสุดท้ายที่เราอยู่ในโกดังที่ห้ำหั่นกันที่มันมีในทีเซอร์ครับตอนที่ต่อยกันครับอันนั้นมันมีหลายอารมณ์มากทั้งมูสไดอะล็อก ณ ตอนนั้น

โอม : ที่ค่อนข้างยาวมากเป็นหน้า ๆ เลยครับ

เพิร์ธ : แล้วมันใส่อารมณ์สุด ๆ เลยครับ

โอม : แล้วก็อารมณ์ในซีนนั้นหนักมาก

เพิร์ธ : พุ่งเต็มกราฟเลย

โอม : รวมถึงการบู๊แบบเต็มกราฟเหมือนกับทุกอย่างมันรวมกันอยู่ในซีนนั้น

เลโอ : แล้วเวลาคุณเล่นฉากอารมณ์เข้ากันเป็นยังไงมันเข้าขากันไหมรับส่งกันดีไหม

เพิร์ธ : เขาเก่งมากครับ

โอม : ผมกลัวเขา เอาจริง ๆ ผมกลัวจริง ๆ นะเพราะเวลาเพิร์ธเขาทำอะไรเขาทำเต็มที่และจริงจังมากเหมือนกันกับแอคติ้งนี่ไม่ได้ชงดีนะหมายถึงว่าแบบเล่าความจริง จริงจังมากพอเวลาเข้าซีนที่ค่อนข้างลึกเข้าไปเต็มตัวและต้องบู๊ต้องอะไรผมยังตกใจเลยเจอบู๊ซีนแรก โห..ขนาดนี้เลยเหรอวะ

เลโอ : มาเบอร์นี้เลย

โอม : มาเบอร์นี้เลยเราตั้งรับไม่ถูกเลยอะ

เลโอ : ใช่เพราะว่าผมรู้สึกว่าถ้าเจอเพิร์ธข้างนอกรู้สึกว่าเพิร์ธเป็นคนขี้อายดูแบบนิ่ง ๆ อะ

โอม : เขาใส่แบบ อูหู้..พี่ผมกลัวอะผมกลัวเลยอะ

เพิร์ธ : คู่เล่นดีครับ

โอม : เช่นกันครับ

เลโอ : เรื่องนี้มันจะมีปัญหาครอบครัวด้วยเกี่ยวกับลูกรักลูกชังด้วยใครเป็นลูกรักใครเป็นลูกชัง

เพิร์ธ : คือผมเกิดมาในยุคเศรษฐกิจที่ดีครับในเรื่องปวินคือเกิดมาในเศรษฐกิจที่ดีทำให้บ้านดีขึ้นพ่อเราก็จะยกย่องเราให้เป็นเหมือนกับลูกรักลูกนำโชคอะไรแบบนี้ฮะเราก็จะได้แต่สิ่งดี ๆ มาโดยตลอดนะครับ ส่วนปกรณ์เกิดมาในช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดีครับพ่อก็เลยจะโทษว่าตัวซวย

เลโอ : เป็นยังไงบ้างในการถ่ายทำเรื่องนี้กับนักแสดงท่านอื่น ๆ เครียดไหมในกองหรือเป็นกองที่เฮฮา

เพิร์ธ : ถ้าในเรื่องเครียดครับ ในกองนี่มันเป็นแบบฟ้ากับเหวเลยนะความสุขสุด ๆ ฮะ

โอม : ไม่มีความเครียดใด ๆ ในกองเลยคือจะเครียดสุดก็ต่อเมื่อในกองเลิกสัก 3 ทุ่มจะเริ่มเครียดล่ะ

เลโอ : ใครเครียด

โอม : ผู้กำกับ ฮ่า ๆ แซว ๆ ไม่คือมีการวางแผนการทำงานที่ชัดเจนไงอะไรอย่างนี้แล้วเหมือนกับว่ากองเราเขาเรียกว่าโฟลว์เวลาทำงานมันจะโฟลว์ ๆ ๆ รวมถึงพี่ ๆ รุ่นใหญ่เขาก็แนะนำเขาก็มีประสบการณ์ในการทำงานที่สูงรวมไปถึงว่ารองมานิดนึงรุ่นพี่เตย พี่เฟย พี่วิคเตอร์ ก็เป็นรุ่นพี่ที่สอนอะไรพวกเราหลาย ๆ อย่างแล้วเหมือนเวลาเราพักหรือเวลาเรานั่งระหว่างรอซีนงี้ก็เหมือนเป็นกลุ่มเดียวกัน

เลโอ : เข้าฉากกับนักแสดงรุ่นใหญ่เป็นยังไงบ้างอย่างเช่นเข้าฉากกับ พี่ดู๋ สัญญา เป็นต้นคุณรู้สึกยังไง

เพิร์ธ : ผมว่าอาจจะแรก ๆ มากกว่าแรก ๆ ในตอนไปถ่ายไพลอตอะไรแบบนี้จะมีเกร็งบ้างเพราะว่าแบบไม่เคยรู้จักมาก่อนเคยเห็นแต่ในทีวีมาก่อนมันก็อาจจะมีเกร็งบ้างแต่ด้วย พี่ดู๋ เป็นคนที่เฟรนลี่มากเราก็เลยทำงานง่ายแล้วก็เปิดใจกับเขาง่าย

ช่วงเล่นเกมส์ให้ "เพิร์ธ โอม" รีวิวนักแสดงในเรื่องนี้นะครับด้วยแค่ 2 พยางค์

เพิร์ธ : "ลุงวิทย์" หล่อเข้ม 

โอม : "เฮียอา" ดุดัน 

เพิร์ธ : "เกรียรไกร" เหล่ท่อ (หล่อเท่)  

โอม : "เฮียเมฆ" ใจดี 

เพิร์ธ : "กำธร" ดีใจ (ผมดีใจที่ได้เล่นกับเขา) 

โอม : "พี" เด็กดี 

เพิร์ธ : "ปวิน" เดือดจัด 

โอม : "รุ้งตะวัน" แปลกใหม่

เพิร์ธ : "ปกรณ์" ใส่สุด 

โอม : "เพ็ญ" เล่นดี 

เพิร์ธ : "โกเบ่ง" เจาะใจ 

โอม : "หลี" น่ารัก  

เพิร์ธ :  "ดวงใจ" อุ่นใจ

เลโอ : รู้สึกยังไงบ้างเราจะได้ดูแล้วสำหรับความทุ่มเททั้งหมดที่เราได้ถ่ายทำกันมามีทั้งคิวบู๊ มีทั้งอะไรต่าง ๆ 

โอม : ให้น้องตอบดีกว่าในฐานะน้องใหม่ GMMTV

เลโอ : แต่เพิร์ธหลายเรื่องแล้วนะน้องใหม่แต่หลายเรื่อง ไอ้นี่เก่ามากเลยปีละเรื่อง ๆ แต่น้องใหม่หลายเรื่องแล้วนะปีนี้นะ พี่ถารับเด็กเยอะเนี่ย! หยอก ๆ 

เพิร์ธ : ครับก็รู้สึกดีใจครับแล้วก็ตื่นเต้นมากครับอันนี้ถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมทุ่มเทมาก ๆ ครับแล้วก็ถือเป็นเรื่องแรก ๆ เป็นเรื่องหลักเรื่องแรกเลยใน GMMTV ก็ทุ่มเทสุด ๆ เลยฮะ

เลโอ : เป็นเรื่องที่ถ่ายเรื่องแรกเหรอหลังจากเข้ามา

เพิร์ธ : เป็นหลัก ๆ ครับพี่

เลโอ : โอเคหลัก ๆ ที่เล่นเต็มตัวเพราะเล่นอย่างอื่นจะประมาณเล่นครึ่งตัว อ่อ..ไม่ใช่อย่างนั้นก็คือเป็นตัวหลักโอเค

เพิร์ธ : เต็มคาราเบล ก็ทุ่มเทมากฮะอยากให้ทุกคนได้ดูแล้วก็ทีมงานนักแสดงทุกคนแบบเต็มที่กันมากครับผม

เลโอ : มาอยู่ GMMTV ตอนนี้กี่ปีแล้วถึงปีหนึ่งยัง

เพิร์ธ : ประมาณเพิ่งเลยปีหนึ่งมาตอนเมษาครับ

เลโอ : เป็นไงบ้างอยู่บ้านหลังนี้

เพิร์ธ : อบอุ่นมากครับดีใจมากผู้ใหญ่ทุกคนน่ารักมากพี่ถาน่ารักพี่ออฟน่ารักมากครับแล้วก็เพื่อน ๆ นักแสดงทุกคนซัพพอร์ตกันดีครับรวมถึงพี่ ๆ ที่คอยให้คำแนะนำมีนี่ (โอม) คอยอยู่เป็นเพื่อนคอยดันหลังอยู่ตลอดใช่ประมาณนั้นครับ

เลโอ : สนิทกับใครบ้างในค่าย

เพิร์ธ : เยอะเหมือนกันครับแต่ถ้าหลัก ๆ จะอยู่กับโอมบ่อยครับใช่

เลโอ : คุยเรื่องอะไรกัน

เพิร์ธ : เอาจริงอยู่ด้วยกันทั้งตอนทุกข์แล้วก็ตอนสุขอะครับมันเลยทำให้เราสนิทกันมากขึ้นบวกกับคุยเคลียร์ทุกปัญหาแล้วเขาเหมือนพี่ชายเราแท้ ๆ คนหนึ่งครับถึงแม้ห่างกันแค่ปีเดียวแต่ปรึกษากันหรือว่าคอยสนับสนุนกันมันเหมือนพี่ชายกับน้องชายจริง ๆ อะครับ
 
เลโอ : พี่โอมล่ะในฐานะคุณมีน้องเพิร์ธมาอยู่ค่ายเราเป็นยังไงบ้าง

โอม : ซาบซึ้งครับพูดไม่ออกเลย ก็อย่างที่บอกครับผมดีใจตั้งแต่วันแรกแล้วที่เพิร์ธมาผมก็ Welcome มาก ๆ แล้วตั้งแต่วันแรกที่น้องมาล่ะครับ แล้วก็จริง ๆ อย่างที่เพิร์ธบอกครับเพิร์ธก็เหมือนน้องชายผมอีกคนหนึ่งเหมือนกันจริง ๆ เหมือนไทยอะไรอย่างนี้ใช่ในฟิลลิ่งผมคือเราก็ผ่านเรื่องดี ๆ ผ่านเรื่องร้าย ๆ ด้วยกันมาเห็นมุมที่เราไม่เคยเห็นซึ่งกันและกันมุมที่เซนซิทีฟของทั้งสองฝ่ายอะไรอย่างนี้ครับแล้วก็ได้คุยได้..เอาจริงผมเซอร์ไพรส์มากบางทีหลาย ๆ ทีบางคนอาจจะรู้สึกว่าเพิร์ธเป็นคนขี้อาย พูดไม่เก่ง ๆ ผมโดนเพิร์ธสวด 2 ชั่วโมงที่เพิร์ธพูดคนเดียวได้พี่ผมเห็นมุมนั้นของน้องอะ มันแบบอเมซิ่งกับผมมากนะที่แบบว่าน้องเขาต้องรักเราขนาดไหนวะเขาต้องใส่ใจเขาต้องเก็บรายละเอียดของเราขนาดไหนวะ เขาถึงแบบสามารถแปลสิ่งพวกนี้ออกมาเป็นสารในการพูด 2 ชั่วโมงโดยที่ไม่หยุดได้

เลโอ : 2 ชั่วโมงเขาต้องว่างขนาดไหน

เพิร์ธ : ดูพูดมากเลย

โอม : ไม่แต่เป็นเวย์สาระเป็นเวย์ในทางที่ดีอะไรอย่างนี้ครับคือมันได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ นา ๆ มามากมายเรื่องที่ดีเรื่องที่ไม่ดี ปาร์ตี้ ทำงาน หรือว่าคุยเรื่องรถหรือต่าง ๆ นา ๆ อะไรครับมันมีหลาย ๆ อย่างที่เราคลิกกันใช่

เลโอ : งั้นก่อนที่เราจะได้ดูอีพีพี่หนึ่ง Double Savage แฟน ๆ จะได้อะไรจากเรื่องนี้บ้าง

เพิร์ธ : 1 เลยนะครับสำคัญสุดเลยได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ของ "โอม ภวัต" ครับ

โอม : ใช่คำว่าของเราก็ได้โยนมาให้คนเดียวมันยังไง ๆ อยู่

เพิร์ธ : จริง ๆ น่าจะเห็นความเดือดความรักกันสุด เกลียดกันสุด คอนฟลิคต่าง ๆ ครับของครอบครัวของรักต่าง ๆ ต้องให้ไปติดตามต้องรอดูกัน

เลโอ : ก่อนจะจากกันไปเพิ่งผ่านช่วงเทศกาลสงกรานต์มาปีใหม่ไทยอวยพรแฟน ๆ ชาว GMMTV ที่ดูไลฟ์อยู่ตอนนี้หน่อยครับ

เพิร์ธ : ครับผมขอให้แฟน ๆ นะครับทุกคน ปีนี้เป็นปีที่ดีของทุกคนทำอะไรก็ประสบความสำเร็จนะครับคิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนานะครับเป็นปีที่ดีของทุก ๆ คนนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ


Twitter Collection : 

- 230401 | 230417 Double Savage


Photo Album



cr. Feed


DoubleSavage x OhmPerth
#PerthTanapon #KDPPE
#DoubleSavagexoneบันเทิง
#PraewLiveXDoubleSavage
#DoubleSavageLIVE
#DoubleSavageEP1







-->
<--



บทความอื่นๆที่เกี่ยวข้อง
ดูทั้งหมด